حضرت امام سجاد (علیه السلام) در پرتو بندگی حق تعالی و اخلاص، به مقام ولایت رسید و در ظل چنین ولایتی، به اذن خداوند به فضائل و کراماتی نائل شد که در میان مردم زمان خود مثال زدنی بود، چرا که او منتسب به شجره طیبه پیامبر بود و از نظر ظاهر و باطن و اقوال و افعال و خلق و خوی به مانند جدّش حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) بود

علی بن الحسین (علیهما السلام) معروف به زین العابدین و امام سجاد، همانند پدر بزرگوارشان و اجداد طاهرینش (علیهم السلام)، شخصیتی والا و بی‌نظیر داشت و هم‌چون آنان انسانی کامل و وارسته بود، به‌طوری‌که می‌توان او را به‌عنوان الگوی یک انسان تمام نمای ممتاز برای همگان معرفی کرد، چرا که شخصیت آن حضرت در تمام ابعاد کامل و تام بود.

علمای اهل سنت ضمن تأیید حرکت امام حسین (ع)، به طرفداری از حقانیت واقعه کربلا پرداخته و پسر پیامبر را مظلوم معرفی کرده؛ چرا که در حق او و اهل بیتش ظلم شد و یزید را با عباراتی مانند: ظالم، هرزه، مفسد، عیاش، قاتل و... مورد نکوهش قرار داده‌اند، اینان گناه یزید را در حادثه کربلا نابخشودنی و هرگونه توجیه و عذری را بی‌مورد دانسته‌اند.

بزرگان اهل سنت معتقدند که لعن یزید به خاطر فسق و فجورش جایز است، چرا که به اعتقاد علمای اهل سنت طبق اشعار کفر آمیزی که یزید سروده، از دایره مسلمانی او را خارج می‌دانند. اما برخی ار افراد مانند ابن تیمیه و ابن کثیر و فرقه ضاله وهابیت از یزید حمایت می کنند و در سخنان خود صراحتاً فسق او را به طوری که لعن او جایز باشد را ثابت نمی‌دانند.

فرهنگ اهل بیت عصمت و طهارت این است که همه چیزشان را حتی در سخت‌ترین شرایط برای خدا، بذل و بخشش کرده و با کردار و عمل بیان فرمودند: «چراغی که به مسجد رواست، به خانه حرام است». اما افسوس و صد افسوس، در بین ما مردم که داعیه‌ی پیروی از خاندان وحی را داریم، به غلط مرسوم شده: «چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است».

«برداشت زیبای زمخشری و قاضی بیضاوی از واقعه مباهله»: زمخشری می‌گوید: «در این قضیه«مباهله» دلیلی است بر برتری  اصحاب کساء که هیچ دلیلی اقوی از آن دلیل نیست» بعد می‌گوید: «برهانی است بر نبوت پیغمبر(ص)»؛ قاضی بیضاوی می‌گوید: «این قضیه دلیلی است بر دو چیز: یکی بر نبوت ودیگری بر برتری اهل بیت پیامبر اکرم، اصحاب کساء.»