نه تنها اجماع شیعه و عقیده‌ی مذهب شیعه بر آن است که حضرت مهدی از فرزندان امام حسن عسکری (علیه السّلام) که در سال 255 هجری به‌ دنیا آمده و افراد زیادی نیز آن حضرت را زیارت کرده‌اند، بلکه بسیاری از علمای اهل سنت نیز در این موضوع با شیعه اتفاق نظر دارند؛ و بر ولادت آن حضرت تصریح کرده‌اند. که در این مقاله به آنها می‌پردازیم.

امام سجاد چهارمین پیشوای شیعیان، بعد از شهادت پدرشان و جوّ خفقان آن زمان که زمامداران ستمگر آشکارا به احکام اسلام دهن کجی می‌کردند و جامعه را چنان به فساد آلوده کرده بودند که قیام و اصلاح ناممکن شده بود، از این‌رو برای انجام رسالت خود که هدایت و تربیت انسان‌ها بوده است، با توسل به شیوه دعا و نیایش از مکتب غنی تشیع علوی پاسداری کردند.

حضرت امام سجاد (علیه السلام) در پرتو بندگی حق تعالی و اخلاص، به مقام ولایت رسید و در ظل چنین ولایتی، به اذن خداوند به فضائل و کراماتی نائل شد که در میان مردم زمان خود مثال زدنی بود، چرا که او منتسب به شجره طیبه پیامبر بود و از نظر ظاهر و باطن و اقوال و افعال و خلق و خوی به مانند جدّش حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) بود

علی بن الحسین (علیهما السلام) معروف به زین العابدین و امام سجاد، همانند پدر بزرگوارشان و اجداد طاهرینش (علیهم السلام)، شخصیتی والا و بی‌نظیر داشت و هم‌چون آنان انسانی کامل و وارسته بود، به‌طوری‌که می‌توان او را به‌عنوان الگوی یک انسان تمام نمای ممتاز برای همگان معرفی کرد، چرا که شخصیت آن حضرت در تمام ابعاد کامل و تام بود.

روایت معروف نبوی «حسین منی و انا من حسین» در بین شیعیان از جایگاه بالایی برخوردار است. با دقت در منابع اهل سنت معلوم می‌شود این روایت نزد اهل سنت نیز روایتی صحیح و حسن است؛ اما اهل سنت کمتر به مضامین این روایت پرداخته‌اند. شاید دلیل این امر عدم آشنایی نویسندگان و اندیشمندان اهل سنت با محکم بودن سند این روایت است.

زمانی که خبر مردن معاویه انتشار یافت همه منتظر بودند که سرنوست حکومت به کجا می رسد. مردم بعد از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شاهد خلاف ها و ظلم های متعددی بودند. وظیفه امام علیه اسلام این بود که مردم را نسبت به چهره فاسد و ظالم یزید آگاه کنند.