اعتقادات
پیامبر اکرم (ص) در خطبه غدیر، به یک سری از صفات و اقداماتی که توسط مهدی موعود تحقق می پذیرد، از جمله چیره شدن بر ادیان، انتقام گیری از ستمکاران، خونخواهی اولیای خدا و... اشاره فرموده اند. با بررسی زندگی مهدی دروغین بهائیت در می یابیم که هیچ کدام از این پیش بینی ها توسط او تحقق نیافته است.
پیامبر اکرم (ص) در خطبه غدیر، علمی الهی و نامتناهی را برای حضرت مهدی (عج) ذکر فرموده است. این در حالیست که با در نظر داشتن جهل و علم ستیزی مدعی دروغین مهدویتِ بهائیت، یقین پیدا خواهیم کرد که باب، مهدی موعود مورد نظر پیامبر(ص) نیست.
بنابر حدیث غدیر، امام مهدی (علیه السلام) آخرین حجّت الهی است. این خود ادعای پیامبری دین ساز بهائیت که ادعا دارد پس از امام زمان (قلابی) آمده را رد می کند. بهائیان در ادامه، اعتقاد به رجعت را به عنوان نقضِ آخرین حجت بودن حضرت مهدی (ع) ذکر می کنند. این در حالیست که از یک سو رجعت به معنای بازگشت خود گذشتگان است نه حلول و تناسخ و از سویی دیگر رجعت معصومین (علیهم السلام) تحت حجیت امام زمان (علیه السلام) خواهد بود؛ نه به عنوان آورنده دینی جدید و حجتی مستقل تا آخرین بودن امام زمان (ع) نقض گردد!
پیامبرخوانده بهائی با انکار معجزات پیامبران الهی مدعی شد که شبه آیاتش به تنهایی می تواند دلیل حقانیت او قرار گیرند! اما اگر چنین بود پس چرا خدای تعالی از آیات و معجزات، به عنوان دو دلیل توأمان یاد کرده است؟! از طرفی، حتی اگر آیات به تنهایی دلیل حقانیت مدعیان پیامبری باشد، آیا سیاه مشق ها و متون اصلاح شده بهاء، از چنین قابلیتی برخوردارند؟!
عبدالبهاء پیشوای بهائیت به جهت خوش آمدِ شنوندگان و پسند مخاطب، حقایق دینی را دست خوش تغییر و تحریف قرار داده است! او در یک جا ژست روشنفکری گرفته و از لزوم تأویل نص کتُب الهی در ماجرای حضرت آدم و حوا سخن گفته و در جایی دیگر، برای اتقان گفتارش در لزوم پرهیز از نزاع، به این ماجرا استناد کرده است!
عبدالبهایی که نصّ صریح کتُب الهی (در ماجرای حضرت آدم و حوا) را نادیده گرفته، بر خلاف اصول منطقی مسلّم سخن گفته و حتی شعار مسلک بهائی بر ممنوعیت تأویل و ملاک قرار دادن ظاهر کتب الهی را فراموش کرده؛ در واقع زیربنای اعتقادی مسلکش را زده است.
بهائیان در حالی مهم ترین رسالت علی محمد باب را آگاه ساختن و بشارت به ظهور پیامبرنمای بهائی معرفی می کنند که: 1. رسالتی با امتداد چند سال، آن هم پیش از تحقق وعده هایش معقول نیست. 2. با وعده باب به ظهور دوهزار ساله موعودش در تضاد است. 3. زمینه سازی باب در ایران و اعلام پیامبری بهاء در عثمانی چگونه قابل توجیه است؟!
مبلّغین بهائی علت انتخاب لقب باب، برای پیشوا و مبشّر ادعایی خود را به علت دروازده بودن او در انتقال به عصرجدید معرفی کردند. این در حالیست که انتخاب و شهرت این لقب برای او، بخاطر ادعای بابیتش (نیابت خاصه اش) برای امام دوازدهم شیعیان بوده است. بابیت و سایر مقاماتی که علی محمد با خوردن سیلی و چند چوب فلک، از آن ها دست شُست.
تشکیلات بهائیت در ماجرای بهائی شدن محمد موحد، از یک طرف در مورد زمان بهائی شدنش خود دچار تناقض شد و از طرفی تناقض حرمت کتمان عقیده در بهائیت را یادآور شد.
در تاریخ نوزده فروردین امسال 1401 ش، تشکیلات بهائیت از آتش سوزی گسترده در محل بنای ساختمان مقام عبدالبهاء خبر داد. هرچند که علت حادثه و عمدی یا سهوی بودن آن مشخص نشده اما از نظر دشمنی بابیت و بهائیت با بشریت و رانت خواری بهائیان در اسرائیل، عمدی بودن آتش سوزی قابل توجیه است. سوزانندگان احتمالی ساختمان در صورت قدرت بهائیت، زنده سوزانده خواهند شد.
بهائیان برای توجیه یکی بودن قیامت و ظهور حضرت مهدی (ع)، به سریع الحساب بودن خدای تعالی استناد کرده و گذر قیامت را پیش از ادعای دین آوری مدعی دروغین مهدویت خود نتیجه میگیرند. این در حالیست که اولاً هیچ یک از نشانه ها و آثار قیامت موعود قرآن و ادیان آسمانی روی نداده و ثانیا سریع الحساب بودن خداوند با طولانی شدن حساب از جانب بندگان گنهکار منافاتی ندارد.
فرقه های نوظهور و استعماری وهابیت و بهائیت، از آنجا که مهم ترین مانع پیشرفت و دشمن خود در جوامع اسلامی را مذهب و روحانیت شیعه یافتند، به دشمنی علنی با مذهب و روحانیت شیعه پرداختند. وهابیت از درون اسلام به تکفیر و دشمنی با شیعیان پرداخت و بهائیت با خروج از اسلام به تکفیر و دشمنی با شیعه اصرار داشت.
از آنجا که بهائیان علی محمد شیرازی را مهدی موعود اسلام می دانند، همان که حدود دو قرن پیش پس از ظهور ناکامش تیرباران شد؛ در پاسخ به علت برقرار نشدن صلح و عدالت توسط او، با یکی دانستن قیامت و ظهور موعود، پنجاه هزار روز یا سال را برای تحقق اهداف ظهور لازم می دانند. این در حالیست که ظهور قبل از قیامت بوده و حتی طبق مبنای بهائیان باید تا کنون محقق می شده!
بهائیان روایتی ضعیف از ام هانی ثقفیه به نقل از امام باقر (ع) که دارای عبارت «هذا مولود فی آخرِ الزّمانِ» را دلیل بر تولد امام دوازدهم با فاصله تاریخی از یازده امام دیگر میگیرند. اما هرچند آخرالزمان از دوران پیامبری تا زمان ظهور و قیامت را شامل می‌شود، ولی بنابر قرائن حالی واژه آخرالزمان در این روایت، تنها بر بازه زمانی دین اسلام و حضرت حجت بن الحسن (عج) قابل تطبیق است.