برخی از پیروان فرقه اهل حق دو عامل سرسپاری و شرط اقرار را از عوامل مَحرم شدن زن و مرد دانسته و به همین جهت، وجود این دو عامل را مانع ازدواج برای زن و مرد و اولاد ایشان تا هفت پشت می دانند.

آموزه‌های فرقه اهل حق ریشه در دو عهد و پیمان دارد که از آنها به بیا و بس تعبیر شده و می‌توان این دو را قانون اساسی مذهبی اهل حق دانست. نخستین پیمان، پیمان ازلی که بین خداوند و هفتن صورت گرفته و پیمان دوم پیمان پردیوری است که بین سلطان اسحاق و شاگردان او انجام شده است.

آموزه های فرقه اهل حق به دلیل نداشتن مبنای دقیق عقلی و شرعی، عدم جامعیت و نداشتن قدرت پاسخگویی به مسائل جدید اعتقادی و عملی و همچنین وجود تناقضات و ابهام در آن ها، سرگردانی پیروان در انجام اعمال مذهبی و آئینی را به دنبال دارد.

در فرقه اهل حق عنوانی به نام روزه وجود دارد؛ اما در مورد آن، عقیده‌ای واحد و نظری منسجم یافت نمی‌شود. تعدادی از آنها همانند سایر مسلمانان، اهل روزه هستند؛ اما بخش اعظم آنان که اکثریت نسبی فرقه را تشکیل داده‌اند، یا روزه نمی‌گیرند و یا به گرفتن سه روز روزه مخصوص اکتفا می‌کنند.

فرقه اهل حق در دو مناسبت از سال روزه می‌گیرند که یکی از این مناسبت‌ها به ایام قولطاس معروف است. این آیین مذهبی، ریشه در افسانه‌ها دارد که فقط در کتب فرقه اهل حق به آن اشاره شده است.

ازدواج در فرقه اهل حق، برای ادامه نسل، امری واجب است. در احکام این فرقه علاوه بر ازدواج با محارم که در احکام اسلامی نیز ازدواج با آنها ممنوع است، ازداوج با افرادی از خاندانی که فرد به آن سرسپرده است نیز ممنوع می باشد.