امام خمینی در سال‌های پایانی عمرشان بارها و بارها از اسلام آمریکایی گفتند و به مردم و جهانیان اعلام کردند، اگر عربی ادعای اسلام کرد ولی سودای جنگ علیه کشورهای اسلامی را در سر داشت، مسلمان نیست، هر چند که ادعای مسلمانی کند، بلکه او اسلام آمریکایی دارد و اکنون بعد از 30 سال، این سخن امام وجهه بین المللی به خود گرفت.

وهابیان در سال 1344 پس از حمله به مدینه منوره، بنای ساخته شده بر قبور ائمه (علیهم السلام) را تخریب کردند و ضریح مقدس آن را به سرقت بردند. سؤال این است که اگر آن ضریح شرک آلود است، چرا معدوم نکردند و به یغما بردند؟!

کشتارشیعیان توسط وهابیها در عتبات عالیات به راستی صفحه تاریخ را سیاه کرده ولکه ننگی برای همیشه بر پیشانی وهابیان نهاده است. جمیل صدقی زهاوی درقضیه حمله وهابیها به طائف می‌نویسد: برصغیر وکبیر رحم نکردند. طفل شیرخوار را بر روی سینه مادرش سر بریدند. جمعی را که مشغول فرا گرفتن قرآن بودند کشتند.

بر فرض که این حدیث صحیح السند باشد، اما باید گفت که اولا کثرت طلاق، یا به عبارتی مطلاق بودن هیچ منافاتی با مقام امامت و عصمت ندارد. آن‌چه در روایات دیگر از آن نهی شده است، طلاق از روی خوش گذرانی و هوسرانی است، یعنی این‌که فرد زنی را به عقد خود در آورده و بعد به خاطر تنوع در انتخاب همسری دیگر، او را طلاق دهد.

کارشناس شبکه وهابی وصال حق در برنامه «آن روی سکه» مدعی شد که عقیده به ظهور مبارک حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) از مختصات شیعه بوده و تمام منابع و مدارک آن هم مربوط به آنان است و راویان روایات مربوط به ظهور نیز همه دانشمندان و بزرگان و علمای شیعه هستند. در پاسخ به این مدعا باید گفت: عقیده به ظهور مبارک حضرت مهدى (علیه السلام) از مختصات شیعه و منحصر به شیعه نیست و بسیارى از فرقه‌هاى اسلامى در این عقیده و مرام با هم اتفاق نظر دارند و آن را جزء عقاید قطعى و مسلم خود مى‌دانند.

ابن تیمیه یکی از نواصب است که ضمن انتقاد شدید از عملکرد امام حسین (علیه‌السلام) چنین می‌گوید: «و در خروج او (حسین بن علی) نه مصلحت دین بود و نه مصلحت دنیا؛ بلکه این ظالمین سرکش بر ضد نوه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) قدرت پیدا کردند، تا این که...