ملی گرایی
در میان آثار ادیبان و اندیشمندان و مورخین و حُکَمای ایرانی در طول تاریخ، حتی یک جمله در تمجید و ستایش ماندانا نمی‌بینیم. گذشته از این، ماندانا هیچ نقش خاصی هم در تربیت کورش نداشت. حتی در منابع تاریخی می‌خوانیم که پادشاه ماد در خواب دید که از ماندانا آنچنانی ادراری جاری شد که همه آسیا را نجس کرد. از خوابگزاران تعبیر خوابش را پرسید. گفتند این ادرار نماد کورش است که همه آسیا را...
باید دانست که یلدا واژه‌ای سریانی است. یعنی این کلمه از یک زبان سامی (به نام زبان سریانی) و منشأ آن در بین‌النهرین بوده است و لذا این واژه ابداً ریشه آریایی ندارد. بنا بر متنِ اَوِستا، «میترا» که نام دیگر آن، مِهر است، اصلاً یک الهه بانو نیست! بلکه مذکّر (نرینه) است. در اوستا: اَشی یشت (اَرت یشت)، بند 16 آمده است که میترا (مهر) برادر ایزد اَشی است و در نتیجه میترا پسر اهورامزدا است. همچنین در مهر یَشتِ اَوِستا که در ستایشِ ایزد مهر (میترا)...
جشن شب یلدا، نه ریشه زرتشتی دارد و نه مُهر تأییدی از سوی زرتشت. بلکه این شب، توسط بسیاری از مردمان غیرآریایی (و ایضاً آریایی) گرامی داشته می‌شد. پس از اسلام، این جشن مانند دیگر مظاهر هویتی ایرانیان، رنگ و بوی توحید به خود گرفت و جامه عشق و عرفان بر تن کرد.
علاوه بر بت پرست و گوساله پرستی، موضوعی دیگر نیز در منشور کورش، جلوه نمایی می‌کند. آن هم ادبیاتی است که آلت پرستان جهان باستان از آن استفاده می‌کردند. آیا کورش هخامنشی، علاوه بر گوساله پرستی، آلت پرست هم بود؟ اگر قضیه برایتان جالب شد، ادامه را بخوانید!
استاد شهید مطهری: فلاسفه بزرگ اسلام، متکلمین، مورخین، لغت نویسان، شعراى بزرگى که به زبان عربى شعر سروده اند، مفسرین عالیقدر، رجال سیاسى و پادشاهان بزرگ و جهانگشایان مسلمان همه از ایران بودند.
دکتر عبدالحسین زرینکوب: اکثریت اهل ایران از همان آغاز فتوح، دیانت اسلامی را به خاطر ارزش توحیدی و برتری اخلاقی آن با خرسندی و بی اکراه پذیرفتند.
مفهوم حقوق بشر از قرن 17 میلادی در فلسفه سیاسی پدید آمد. از طرفی، کورش نمی‌گوید مردم لایق حق و حقوقی هستند. بلکه می‌گوید «خوبی از خودم است!» و چون منِ کورش خیلی خوب و مهربان و انسان وارسته‌ای هستم این کارهای خوب را انجام دادم. البته ما قبلا نیز گفته بودیم بخش زیادی از خودستایی‌های کورش، دروغ است.
مقبره‌ای که امروز به فردوسی نسبت داده می‌شود، فاقد اصالت و اسناد تاریخی است. در زمان ناصرالدین شاه قاجار و بعدا در زمان رضاشاه وقتی خواستند برای فردوسی مقبره ای بنا کنند، با یک مشکل اساسی مواجه بودند: اینکه مدفن حکیم فردوسی روشن نبود!
فردریک تالبرگ (مورخ نامدار) می‌نویسد: یزدگرد اول (پادشاه ساسانی) پسرش (بهرم پنجم مشهور به بهرام گور) را به یکی از امیران «عرب» داد تا او را دلیر و پهلوان تربیت کند.
حکیم ابوالقاسم فردوسی در «شاهنامه» می‌نویسد: ایرانیان در مرگ پیروز (شخصیت مشهور شاهنامه و از شاهان ایرانی) عزاداری کرده، به خود لطمه زدند و خاک بر سر ریختند.
حکیم ابوالقاسم فردوسی در «شاهنامه» می‌نویسد هنگامی که سهراب کشته شد، هم رستم و هم دیگر ایرانیان، در عزای سهراب، لباس‌های خود را پاره کردند و خاک بر سر و صورت خود ریختند.
در شبکه‌های اجتماعی، شایعه شده که روز 26 شهریور، در تقویم هخامنشی روز پسر بود! در پاسخ باید بگوییم که اولاً این ادعا سند تاریخی ندارد. ثانیاً تقویم هخامنشی یک تقویم تقلیدی از از گاهشماری‌های مصری و بین‌النهرینی بود.
جبهه سعودی-صهیونیستی برای زمین زدن «مذهب شیعه» هر کاری می‌کند. حتی ترویج شعارهای آریایی و ضد اسلامی و...! حتی ترویج نمادهای ساسانی و هخامنشی و زرتشتی و... از همین روی، شبکه "ایران اینترنشنال" (Iran International) وابسته به عربستان سعودی، ریاکارانه برای ویرانی طاق کسری (ایوان مداین) اشک می‌ریزد!
موبدان زرتشتی و اشراف ساسانی، از ابتدا نسبت به مسلمانان کینه به دل داشتند و می‌گفتند که مسلمانان، متجاوز هستند و رفتارشان با «ما» درست نیست. اما به قول استاد زرینکوب، موبدان و اشراف ساسانی، وقتی قدرت دست خودشان بود همین بلاها را بر سر دیگران می‌آوردند. به تعبیری دیگر، مسلمانان چوب خدا را در دست داشتند. البته برخلاف ضرب المثل معروف که «چوب خدا صدا ندارد» آن چوب خیلی هم صدا داشت!