رسانه‌های زرتشتی و باستانگرا، همصدا و همسو با شیاطین، برای اشرار مسلحی که در بلوچستان کشته شدند، اشک تمساح می‌ریزند. حال آنکه تا دیروز، خودشان افتخار می‌کردند که خسرو انوشیروان پادشاه زرتشتی ساسانی، بلوچ‌ها را قتل عام کرد. انوشیروان حتی به کودکان بلوچ هم رحم نکرد و آنان را کشت.

یکی از دلایل مسلمانی فردوسی، و زرتشتی نبودنِ او، همین مقبره‌ی اوست. چه اینکه در دین زرتشتی، در خاک دفن کردن مردگان، گناهی بزرگ شمرده می‌شود.

عراق، در دوران ساسانی، قلب ایرانشهر (دِلِ ایرانشهر) نامیده می شد. منظور از ایرانشهر، همان کشور ایرانِ ساسانی است. اینکه دوباره پای ایرانیان به سورِستانِ کهن (عراق کنونی) باز شود، بیش از هر کس برای صهیونیست‌ها و سعودی‌ها دردآور است.

برخی از مدعیان آریایی، همنوا با رسانه‌های سعودی و صهونیست، می‌گویند: «اربعین را تعطیل کنید و پولش را خرج فقرا کنید!» ما در پاسخ به آنان می‌گوییم: شما اگر دلسوز فقرا هستید، پول سفرهای خودتان را خرج آنان کنید؛ یا اصلاً تمام آثار باستانیِ تخت جمشید را به موزه‌های دنیا بفروشید و پولش را خرج فقرا کنید!

یک ملکه آشوری به نام سمیرامیس (شَمّور آمات) که حدوداً 2800 سال پیش، در صدر یکی از شکوهمندترین تمدن‌های تاریخ بشر قرار داشت، برای آباد کردن پارس، کوشید.

با اینکه برخی، امروزه سلسله ماد را ابزار تفاخر قرار داده اند، اما هیچ اثری از هنر و صنعت مادی در پژوهش‌های باستان شناسی کشف نشده است. علاوه بر اینکه معنی واژه ماد و گسترهٔ جغرافیایی این سلسله هم برای ما ناشناخته است.