علاوه بر بت پرست و گوساله پرستی، موضوعی دیگر نیز در منشور کورش، جلوه نمایی می‌کند. آن هم ادبیاتی است که آلت پرستان جهان باستان از آن استفاده می‌کردند. آیا کورش هخامنشی، علاوه بر گوساله پرستی، آلت پرست هم بود؟ اگر قضیه برایتان جالب شد، ادامه را بخوانید!

دکتر عبدالحسین زرینکوب: اکثریت اهل ایران از همان آغاز فتوح، دیانت اسلامی را به خاطر ارزش توحیدی و برتری اخلاقی آن با خرسندی و بی اکراه پذیرفتند.

مقبره‌ای که امروز به فردوسی نسبت داده می‌شود، فاقد اصالت و اسناد تاریخی است. در زمان ناصرالدین شاه قاجار و بعدا در زمان رضاشاه وقتی خواستند برای فردوسی مقبره ای بنا کنند، با یک مشکل اساسی مواجه بودند: اینکه مدفن حکیم فردوسی روشن نبود!

حکیم ابوالقاسم فردوسی در «شاهنامه» می‌نویسد: ایرانیان در مرگ پیروز (شخصیت مشهور شاهنامه و از شاهان ایرانی) عزاداری کرده، به خود لطمه زدند و خاک بر سر ریختند.

در شبکه‌های اجتماعی، شایعه شده که روز 26 شهریور، در تقویم هخامنشی روز پسر بود! در پاسخ باید بگوییم که اولاً این ادعا سند تاریخی ندارد. ثانیاً تقویم هخامنشی یک تقویم تقلیدی از از گاهشماری‌های مصری و بین‌النهرینی بود.

موبدان زرتشتی و اشراف ساسانی، از ابتدا نسبت به مسلمانان کینه به دل داشتند و می‌گفتند که مسلمانان، متجاوز هستند و رفتارشان با «ما» درست نیست. اما به قول استاد زرینکوب، موبدان و اشراف ساسانی، وقتی قدرت دست خودشان بود همین بلاها را بر سر دیگران می‌آوردند. به تعبیری دیگر، مسلمانان چوب خدا را در دست داشتند. البته برخلاف ضرب المثل معروف که «چوب خدا صدا ندارد» آن چوب خیلی هم صدا داشت!