حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه روایت می‌کند که خسرو انوشیروان به نسخه یک ایرانی حریص و یک یهودی عمل کرد، پشیمان شد. شاهنامه می‌گوید نسخه یهود، سم است. به هوش باشیم. اکنون صهیونیزم، مردم ما را به تحریم انتخابات امر می‌کند. این همان نسخه کشنده است.

یکی از درس‌‌های شاهنامه، بیان ویژگی‌های کارگزار و فرمانروای لایق است. حکیم ابوالقاسم فردوسی می‌گوید: «کارگزار و فرمانروای لایق، کسی است که نسبت به دوستان، مهربان و در برابر دشمنان، سرسخت باشد. قرآن نیز مشابه این سخن را تأیید می‌کند که باید با دشمنان خدا، دشمنی کرد».

در برهه‌ای از نبرد ایرانیان و تورانیان، ایرانیان به مِی‌گساری، خوش‌گذرانی و رفتارهای آلوده دچار شدند و شکست خوردند. اما بیدار شدند، تلاش کردند و عاقبت پیروز شدند. این عبرت و تجربه‌ای برای ماست. اکنون که انتخابات ریاست جمهوری را در پیش داریم، هوشیار باشیم که عده‌ای خائن، با وعده آزادی‌های غیرانسانی و لذت‌های گذرا، ما را فریب ندهند.

حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه از حکومت ملوک‌الطوایفی به بدی یاد می‌کند و آن را طرح دشمنان ایران برای ضعیف‌ نگه داشتن ایران می‌نامد. به نظر می‌رسد که در جامعه ایرانی، فدرالیسم، عملاً منجر به ملوک‌الطوایفی می‌شود که هر قومی به یک حالت خودمختاری برسد و این خطری بزرگ برای ایران است.

کنشگری سیاسی - فرهنگی نظام جمهوری اسلامی ایران در عراق، دلایل دینی و سیاسی دارد، که مهم و موجّهند. اما اگر بخواهیم با نگاه فرهنگی و از دید هویت میهنی و باستانی به قضیه نگاه کنیم، آنگاه باید گفت که بغداد، پاره‌ای از تن ایران است که در طوفان حوادث، از پیکر ایران جدا شده است.

کیخسرو فرمانروای ایران، تاج و تخت را به لُهراسب بخشید. اما بزرگان ایران به کیخسرو پرخاش کرده؛ بر او خرده گرفتند که لُهراسب، نامی پرآوازه ندارد. اما کیخسرو به آنان پاسخ گفت که لهراسب خردمند و پاک دست است و این دو، جزو مهم‌ترین ویژگی‌های فرمانروای لایق است..[3]