شخصیت امام حسین (ع) از دو جهت دارای اهمیت فراوان است؛ اول آنکه ایشان سبط اصغر پیامبر اکرم (ص) هستند و امامت و خلافت امت اسلام در جمله «حسین منی» مختصر می‌شود و دوم آنکه تبیین و تشخیص اسلام ناب محمدی از اسلام تحریف شده اموی، در جمله «و انا من حسین» بیان می‌شود.

در صوتی از شهید مطهری قضایای تاریخی که نشان از روحیه خشونت طلبی خلیفه و ساده زیستی او دارد، نقل شده است و بر فرض که دلیل بر عدالت باشد، عادل بودن فاعل آن را ثابت نمی کند. چه بسیار ستمگرانی که رفتار انسانی هم از آنان گزارش شده است. این سخنان ثابت می‌کند که حکومت اسلامی صدر اسلام با تمام معایبش، باز هم برای مردم تحت امر حکومت های سلطنتی، جذاب است.

در محرم سال 61 قمری امام حسین (ع) و یارانش توسط عاملان یزید به شهادت رسیدند و بدین ترتیب یکی از بزرگترین فجایع بشری به وقوع پیوست؛ با این حال عده‌ای سعی دارند که یزید ملعون را از این جنایت مبرا بدانند. ذهبی می‌گوید: یزید حكومتش را با كشتن و شهادت حسین (ع) آغاز كرد و با قیام حرّه پایان بخشید.

در محرم سال 61 قمری امام حسین(ع) و یارانش توسط عاملان یزید به شهادت رسیدند و بدین ترتیب یکی از بزرگترین فجایع بشری به وقوع پیوست. با این حال عده‌ای سعی دارند که یزید ملعون را از این جنایت مبرا بدانند. ذهبی می‌گوید: یزید حكومتش را با كشتن و شهادت حسین (ع) آغاز كرد و با قیام حرّه پایان بخشید.

کتاب «معجزه محرم» به قلم رحیم بخش پروار، داستان رهیافتگی و شیعه شدن نویسنده محترم است که بعد از بیان سؤالاتش نسبت به شیعه، در کتاب، پاسخ هایی را که به دست آورده به قلم تحریر در آورده است. وی با قلمی شیوا داستان شیعه شدن خود را در قالب خاطره نویسی و با رویکرد تحقیقی نوشته است.

از شبهات وهابیون، چرایی عظمت خاک مطهر کربلا است؛ آنان معتقدند که خاک کربلا هیچ برتری بر دیگر زمینها ندارد و هر کسی که چنین اعتقادی داشته باشد، اعتقادی بی اساس را پذیرفته است؛ در پاسخ باید گفت، در روایات معتبر و صحیح السند اهل سنت به بوسیدن خاک مقتل امام حسین (ع) توسط رسول خدا (ص) اشاره شده است که نشان از عظمت آن خاک مطهر دارد.