از برکات دوران حیات طیبه‌ی امام صادق (ع) تربیت شاگردانی است که هر کدام، از سرشناسان دوران خود بودند. وهابیون ادعا می کنند اگر برای امام صادق (ع) شاگردانی شیعه مذهب وجود داشته، چرا از آنان اثری وجود ندارد؟ درحالی که هشام بن حکم از اصحاب حضرت بوده که در دوران زندگی خود به دفاع از مذهب تشیع پرداخته است.

ورود به بهشت در مورد افراد گنهکاری که به ظاهر اسلام آوردند و خود را مسلمانان می‌نامیدند، اما هیچگاه مقید به اسلام و رسالت نبی اکرم (ص) نبودند، امری غیر قابل پذیرش از نظر قرآن و سنت و عقل است. اما مفتی‌های وهابی با وجود شهرت به دائم الخمر بودن و مردن "وحشی" بر اثر مشروبات، او را اهل بهشت می‌دانند.

اعتقاد به رؤيت خداوند متعال يكی از ارکان اعتقادی اهل سنت است که انکار آن، به منزله عدم پیروی از این مذهب است؛ اما شیعیان با پیروی از اهل بیت (ع) آیات و یا روایاتی که برای خداوند جسمانیت را بیان کرده، تأویل برده و اعتقاد به جسمانیت را باطل می‌دانند.

شبهه ای وهابیون مطرح کردند که کسی که به ولایت الهی برگزیده می شود، نمی تواند از آن چشم پوشی کند و به غیر واگذارد؛ اما علی (ع) چنین کاری کرد؛ پس از طرف خدا ولایت ندارد. جواب این است که حضرت در جای جای نهج‌البلاغه خلافت را حق خود دانسته و دلیل طعنه حضرت بر بی ارزشی حکومت، نشان از این دارد که شرط محقق شدن حکومت مقبولیت است و این جنبه دنیوی وجود نداشت و با اینکه حق حضرت است، نزد ایشان ارزش ندارد.

مجری وهابی در پاسخ به این سؤال که چرا دختر خلیفه اول متعه کرده است گفت: این نوع ازدواج، یکی از انواع زناهایی بود که در جاهلیت رواج داشت و پیامبر (ص) آن را به تدریج حرام کرد تا مردمی که به آن مبتلا بودند بپذیرند. ولی در واقع این سخن بازی با احکام دین است.

وهابیت شبهه کرده اند که چرا امیرمؤمنان علی (ع) از همسرش دفاع نکرد که در پاسخ باید گفت آن حضرت از جانب خدا و رسولش، مأمور به صبر و شکیبایی در برابر این مصیبت‌های عظیم بوده است و طبق همین فرمان بود که دست به شمشیر نبرد.