ابن‌تیمیه، دشمن اهل‌بیت، با وقاحت تمام عدم بیعت امام حسین (علیه‌السلام) با یزید را، عامل ظلم و طغیان و سرکشی بر علیه خلیفه‌ی وقت می‌داند؛ او امام را مقصر اصلی حادثه‌ی عاشورا معرفی می‌کند، در حالیکه با حاکمی مانند یزید، به عنوان حاکم اسلامی نمی‌توان بیعت کرد!

وهابیون با ایجاد شبهاتی پیرامون فدک، ادعا می‌کنند، اگر فدک حق مسلم حضرت زهرا (س) بود، چرا امیرالمؤمنین (ع) در باز پس‌گیری آن به حضرت زهرا (س) کمک نکردند. پاسخ این است که قطعاً محدثین اهل سنت از بیان اعتراض و شکایت امیرالمؤمنین (ع) نسبت به فدک و حقوق حضرت زهرا (س) چشم‌پوشی می‌کنند؛ زیرا که بیان این مطلب اثبات غصب خلافت است.

هجوم به خانه حضرت زهرا (س) و آتش زدن آن خانه مطهر، از مسلمات ننگین در تاریخ اسلام است. عمر با آتش زدن خانه سبب شهادت صدیقه طاهره (س) شد. اما مقایسه این عمل شیطانی با افسانه آتش زدن خانه قریش به دست پیامبر (ص) قیاس مع الفارق است. هیچ‌گاه سوزاندن خانه‌های کسانی که امر مستحبی نماز جماعت را کنار گذاشته‌اند، با روح رسالت الهی سازگاری ندارد.

یکی از شبهات مطرح شده از جانب مفتی‌های وهابی، بازی کردن اهل بیت (علیهم‌السلام) در کودکی است و می‌گویند امامان شیعه یکی از نشانه‌های امام را دوری از لعب یا بازی کردن دانسته‌اند. پس شرط امامت را ندارند. در حالی که از منظر اهل بیت (علیهم‌السلام) بازی کردن بی‌فائده، رد بر امامت است.

وهابیون با تهمت و ادعای باطل، قصد دارند تا قتل عثمان را متوجه یاران امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کنند. آنان با ادعای دروغ قائل هستند، عده‌ای شورشی و نومسلمان، قاتل عثمان بودند. در حالیکه در منابع معتبر اهل سنت از نقش بعضی همسران رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و بعضی از صحابه در این واقعه یاد شده است.

وهابیون بین کربلا و جَمل مقایسه می‌کنند و قائلند عایشه به قصد خونخواهی عثمان و مقابله با نومسلمانانی که قصدشان نابودی اسلام بود، دست به قیام زد. با بررسی تاریخ و روایات معتبر اهل سنت مشخص می‌شود که حب دنیا و ریاست، سبب جنگ جمل علیه خلیفه واجب الاطاعه زمان شد. نهی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله از حضور عایشه نیز دلیل بر حرمت کار او است.