غلو در لغت افراط گرایی و بالا بردن هر چیزی را گویتد، و از طرف دیگر هرگاه این کلمه در مورد معتقدات دینی و مذهبی به کار رود، به این معناست که انسان چیزی را که به آن اعتقاد دارد، از حدّ خود بسیار فراتر برده است، که گاهی همراه با کذب محض است و گاهی همراه با موافقت، به طوری که از حدّ خودش هم فراتر می‌رود و به دروغ منتهی می‌شود

قرطبی، مفسّر بزرگ و شهیر اهل‌سنت در تفسیر خود ذیل آیه 33 توبه می‌نویسد: «سدّی گوید: این وعده‌ی خداوند به هنگام خروج حضرت مهدی تحقق می‌یابد؛ همان گاه که کسی باقی نمی‌ماند، مگر این که مسلمان شده یا جزیه دهد. گفته شده مهدی، همان عیسی است؛ در حالی که این سخن درستی نیست، چرا که روایات صحیح متواتر وجود دارد که مهدی از نسل پیامبر است»

عالمان دیوبندیه: به عقیده ما و مشایخ ما، زیارت مرقد مطهر سیدالمرسلین (صلی الله علیه و آله) روحمان به فدایش از بزرگ‌ترین قربت‌ها و از مهم‌ترین ثواب‌ها و موثرترین وسیله برای دستیابی به درجات بلند و حتی امری نزدیک به درجه‌ی واجبات می‌باشد، ولو این‌که برای رسیدن به آن جز شد رحال وتحمل مشقت‌های سفر و بذل جان و مال چاره‌ای دیگر نباشد.

مراسم و آداب مجالس عزاداری، نه‌تنها با قرآن و سنت پیامبر اکرم (ص) ناسازگاری ندارد، بلکه این مجالس مشروع و مستحب است؛ با این‌وجود در منابع حدیثی فریقین، روایاتی به‌چشم می‌خورد که از ظاهر آن‌ها، خلاف این نظر برداشت می‌شود؛ این روایات گاهی از فراموشی یا صحیح متوجه نشدن منظور پیامبر بوده و عده‌ای از صحابه کامل‌تر نقل نموده‌اند.

یکی از اتفاقاتی که در مورد احادیث نبوی افتاد، جعل آن احادیث بود، در میان احادیث پیامبر، احادیثی که در فضیلت حضرت علی(ع) وارد شده بود، بیشتر مورد هجمه قرار گرفت. حاکمان غاصب برای مشروعیت دادن به حکومت خود، احادیثی برای فضیلت خود جعل کردند. احادیثی که عیناً و یا مانند آن را رسول خدا(ص) در فضیلت حضرت علی(ع) بیان کرده بود.

قرآن کریم به عنوان معجزه الهی از تمام جوانب حائز اهمیت است. و فهم آن برای همه مسلمانان ضروری است به خصوص برای حاکم مسلمانان و خلیفه رسول‌خدا باشد. در منابع تاریخی اهل‌سنت، موارد بسیاری ذکر شد که خلفا در استفاده صحیح از قرآن و درک آن ناتوان بودند. از این روایات به خوبی می‌توان فهمید که خلفا چه مقدار درک و فهم نسبت به قرآن داشتند.