پاپ فرانسیس
برخی از بزرگان مسیحی و یهودی نظیر پاپ فرانسیس، خاخام جوزف کوهن و خاخام الهنان بک علیه جنایات صهیونیستها در قدس یکصدا شده و ضمن محکومیت چرخه خشونتی که بین صهیونیستها و فلسطینیها در حال وقوع است، برای دفع این تهدیدها، راهحلهایی نظیر اتمام خشونت، اشغال گری و کشتار را برای حاکم شدن صلح در این منطقه ارائه کردند.
پاپ فرانسیس در تازهترین اظهارات خود در دفاع از حقوق همجنسبازان، مخالفتش با جرم انگاری همجنسبازی را بیان کرد. پاپ در عین اذعان به گناه بودن این عمل اما جرم بودن آن را منکر شد. کتاب مقدس مسیحی به شدت این عمل را نهی میکند و همجنسبازان را محروم از ملکوت خدا میداند.
پاپ فرانسیس در دیدار با رهبران کلیسای ارتدکس از اختلافات بوجود آمده در تاریخ مسیحیت که مقصر آن کاتولیکها بودهاند عذرخواهی کرد. در بدو ورد پاپ به یونان یک کشیش ارتدکس با فریادهای بلند، او را مرتد خواند که حاضرین با اقدامات امنیتی باعث جلوگیری از حاشیههای بیشتر شدند.
ایتالله اعرافی مدیر حوزهی علمیهی قم طی نامهی از پاپ فرانسیس درخواست کردند در مورد ناارامی های اخیر در سرزمینهای اشغالی، اقدام مثبتی انجام دهند. ایشان با یادآوری همزیستی مسالمت آمیز مسیحیان؛ یهودیان و مسلمانان طی سالیان طولانی اهتلافات اخیر را وجود رژِم صهیونیستی و خرابکاریهای صهیونیستها دانستند.
در اسفند 99، پاپ فرانسیس در سفر به عراق به دیدار آیت الله سیستانی رفت. ایشان نیز به رسم میهماننوازی، پاپ را به حضور پذیرفتند. لیکن برخی از رسانهها از سر عناد، به گونهای سخن گفتند که گویا پاپ، منجی مردم عراق است و حضور او در آن سرزمین، مایهی برکت خواهد بود. خیر عزیزان. اگر قرار است کسی منجی ستمدیدگان نامیده شود، آن شخص، شهید حاج قاسم سلیمانی است. آن شخص، شهید ابومهدی المهندس است.
به استناد اسناد منتشر شده، حضرت امام خامنهای (حفظه الله) در مقاطع متعدد و حساس به طور مرتب با مرجعیت عظیم الشان عراق در ارتباط بوده و این ارادت دو سویه موجب کوری چشم خناسان و منافقین است. در کتابی که حاج «حامد خفاف» سخنگوی مرجع عالیقدر آیت الله العظمی سید «علی سیستانی» به نام «سفر درمانی آقای سیستانی و بحران نجف» منتشر کرده است، جزئیاتی جالب از زوایای سفر تشریح شده است.
رهبری جهان کاتولیک را پاپها بر عهده دارند و که اگر بخواهیم همسانی کنیم این مقام را به رهبران تشیع، مقام امامت را میتوان بیان کرد. این در حالیست که امام در تشیع باید از هرگونه عیبی در سراسر حیاتش مبرا باشد، اما در کاتولیکها پاپی دیده شده که در جوانی دچار اختلال روانی بوده. این یعنی برتری مقام امامت از مقام پاپی.