برپایه‌ی زرتشتی‌گری، دفن مردگان و قرار دادن اجساد زیر خاک ممنوع است. بر همین اساس پیروان این آیین از عصر باستان تا چند دهه‌ی پیش، اجساد مردگان را درون دخمه‌ها(در بیابان) و یا بر فراز کوه‌ها رها می‌کردند تا خوراک لاشخورها گردند[1]. در شاهنامه نیز بارها به این رسم اشاره رفته است[2]. جهانگردان بسیاری نیز از این رسم در میان زرتشتیان سخن گفته‌اند...