مشاهیرصوفیه
یکی از سفارشات اسلام که در کتاب و سنت به آن اشاره شده، عزت و دوری از ذلت است که تأکید شده انسان مؤمن عزیز است و این عزت را باید همیشه در خود داشته باشد و از خواری و ذلیل کردن خود پرهیز کند. این در حالی است که عده‌ای از صوفیان، عزت را بر خود و مریدان خود روا ندانسته و حتی ذلت و خواری را یکی از آداب صوفیانه دانسته‌اند.
برخلاف صوفیان امروزی، در بین صوفیه قدیم رسم بر آن بود که صاحب کرامت به‌خاطر جلوگیری از اتهام خودستایی و تکبر، کرامات خود را از دیگران مخفی می‌کردند. اما صوفیان امروزی برای برتری جویی بر دیگران و نیز برای جذب مخاطبان عامی، دست به کرامت سازی برای خود کرده تا شاید به هدف پلید خود دست یابند.
در قرآن درباره حضرت ابراهیم (ع) قضایای مختلفی نقل شده که یکی از آنان، خواب دیدن حضرت ابراهیم (ع) بر ذبح کردن فرزندش اسماعیل است که بعدا مأموریت داشت در بیداری، فرزندش اسماعیل را ذبح کند، برخلاف نظر عده‌ای از مفسران اهل‌سنت و صوفیان نامداری از جمله ابن عربی، که مدعی شدند آن فرزندی که به ذبیح الله معروف است، اسحاق است نه اسماعیل.
یکی از تمایزات عرفای حقیقی با صوفیان در مسئله نفس است. صوفیان برخلاف عرفای حقیقی اعتقادی به کنترل نفس نداشته و معتقدند که نفس را باید در هر مسئله ای سرکوب کرد. زیرا کمال انسان در سرکوب نفس است، اگرچه آن خواهش نفسانی نماز و روزه باشد.