مرتضی اسماعیل پور

در منطق بهائیت، خشونت تا زمانی که علیه تشکیلات بهائی یا نظام سلطه جهانی باشد، بد است و امثال عرفان ثابتی آن را فرهنگ زشت و ریشه ای ایرانیان معرفی می کنند! اما اگر خشونت و دوری از عقلانیت و رأفت، برای سرنگونی مخالفین بهائیت و یا برخورد با بهائیان حقیقت جو باشد، توسط مزدوران بهائیت نظیر مرتضی اسماعیل پور، حق مشروع معرفی می شود.

مزدور تشکیلات بهائیت جنایت تروریستی تبعه ای تکفیری در تعرض به سه روحانی خدوم و روزه دار را اقدامی مردمی و در پاسخ به دیکتاتوری روحانیت شیعه خواند. هرچند که مردم با تشییعی باشکوه پاسخ این مزدوران را دادند، اما به راستی روحانیت مردمی شیعی دیکتاتور و فاسد است یا حامیان جنگ طلب و سلطه گر بهائیت که در پناه آنان رشد و نمو کرده است؟

مزدور تشکیلات بهائیت به دفاع از حادثه تروریستی مشهد پرداخت و از امکان اعدام قاتل ابراز نگرانی کرد. اما این رویکرد چگونه با شعارهای نوع دوستی بهائیت سازگاری دارد؟! از طرفی، بهائیتی که خود حکم اعدام برای قاتل و زنده سوزی آدمی برای سوزنده خانه ای بی جان دارد، چرا مزدورانش از اعدام قاتلین در ایران، برای نفرت پراکنی علیه حاکمیت استفاده می کنند؟!