مداخله بهائیت در سیاست
پیشوایان بهائیت، ضمن دستور به اطاعت بی‌قید و شرط از حکومت‌های مستبد؛ پیروان خود را از هرگونه دخالت در امور سیاسی بازداشته‌اند. اما این رویکرد پیشوایان بهائی در حالیست که این موضع آنان، نشان از سرسپردگی‌شان در برابر حاکمان ستمگر دارد و در غیر این‌صورت، چگونه می‌توان پذیرفت که خدای عادل، دستور به اطاعت از حاکمان ظالم داده است؟!
پیشوایان بهائیت بر لزوم عدم مداخله در سیاست تأکید نموده و میزان بهائی بودن را عدم دخالت در سیاست دانسته‌اند. این در حالیست که پیشوایان بهائی، با دخالت در سیاست و همکاری با استعمار، به نمادی برای سیاست‌مداران ناشی مبدل شده‌اند. لذا با مبنا قرار دادن اظهارات پیشوایان بهائی، آنان نیز بهائی به شمار نیامده و اساساً بهائیتی وجود ندارد.
آتش غائله‌ای که جمعی از دراویش اغتشاش‌گر روشن کرده بودند، نتیجه‌ای جز به شهادت رسیدن 5 نفر از مأموران ناجا و بسیج و مجروح شدن 30 نفر دیگر، ایجاد رعب و وحشت و تخریب اموال شخصی و عمومی نداشت. این در حالیست که تشکیلات خائن بهائیت، از ابتدا به حمایت از داعش‌های وطنی پرداخته و در آخرین اطلاعیه خود کوشید تا محمد ثلاث را تبرئه کند!
مبلّغان تشکیلات بهائیت که تلاش تبلیغاتی خود را برای گسترش جنبش موسوم به چهارشنبه‌های بدون حجاب را شکست‌خورده می‌دیدند، اینک در تلاش برای تبلیغ جنبش ساختگی دختران خیابان انقلاب هستند. این در حالیست که بهائیان با این اقدام خود و مخالفت صریح با قانون کشور، صراحتاً به پوچی و کذب دستورات رهبرانشان اعتراف می‌کنند.
نماینده‌ی بهائیت در راستای تصویب سی‌امین قطعنامه‌ی ضدایرانی در سازمان ملل گفت: «ما از این قطعنامه و اینکه نقض مداوم حقوق بشر توسط ایران را به شدت محکوم می‌کند، استقبال می‌کنیم». این در حالیست که تشکیلات بهائیت بر خلاف دستور پیشوایان خود و ژست ایران‌دوستی‌اش، در راستای محکومیت کشور ایران گام برمی‌دارد.
هنگامی که تشکیلات بهائیت رژیم پهلوی را شکست خورده می‌دید، تلاش نمود تا سفره‌ی خود را از این رژیم جدا کرده و به عبارتی تمام جنایات و غارت‌های خود را در زمان این رژیم منکر شود. این‌ها همه در حالیست که تاخت و تاز بهائیت در عصر پهلوی به حدی بود که موجب شد یکی از مبلّغان بهائی، محمدرضا شاه را صراحتاً بهائی خطاب کند!
چندی است تشکیلات بهائیت اقدام به ساخت مستندی با نام «سفر پرفروغ» کرده است. در این مستند تلاش شده تا سفرهای عبدالبهاء به غرب، به شکل برجسته‌ای بررسی و کراماتی برای او تراشیده شود. اما در حقیقت سفرهای عبدالبهاء با هدف استفاده از فضای رسانه‌ای و زد و بندهای سیاسی برای پیشبرد بهائیت در جهان بوده است.
شوقی افندی سومین پیشوای بهائیت، سومین مرحله‌ی پیشرفت بهائیت را با به رسمیت شناخته شدن و تأسیس سلطنت بهائی پیش‌بینی می‌کند. این آرزو در حالی مطرح می‌شود که بهائیت از یک‌سو خود را مخالف سرسخت تشکیل حکومت دینی معرفی می‌کند و از سویی دیگر، تشکیل حکومت بهائی، با آموزه‌ی «عدم دخالت در سیاست» این فرقه، سازگاری ندارد.