صوفیان همانند برخی مدعیان عرفان‌های کاذب شریعت‌گریزی یا گزینش بخش‌هایی از شریعت را در دستور کار خود قرار داده و با بهانه قرار دادن اصطلاحاتی همچون شریعت، طریقت و حقیقت، برای خود مقامی متصور هستند که شریعت را پشت سر گذاشته، از این رو نیازی به آن نمی‌بینند.