سلوک صوفیانه
حسن بصری و رابعه عدویه از بزرگان صوفیه قرون اول و دوم هستند. رابعه عدویه روزی در پاسخ به حسن بصری او را عاری از اخلاص دانسته و به او آنچنان می‌نمایاند که آنچه که می‌گویی با آنچه که هستی، متفاوت است و حرف و عمل تو با هم یکسان نیست.
صوفیه انحرافی در عقیده فنا بوجود آورده‌اند که بواسطه آن به جای فنای در خداوند، باید در قطب یا مرشد فانی شد. چنین عقیده‌ای موجب می‌شود عملی که باید برای خداوند خالص باشد و هیچ‌گونه شریکی در آن نباشد، آلوده به شرک شده و در عبادت خداوند شریک بوجود آید.