سجده بر زمین
با مطالعه روایات فریقین مشخص می‌شود که صحابه و پیشوایان اسلام، در هنگام سجده در نماز، پیشانی را بر روی زمین قرار می‌دادند؛ آنان حتی وقتی زمین بسیار گرم و سوزان بود نیز از سجده بر روی زمین اجتناب نمی‌کردند؛ از همین‌رو مشخص می‌شود دیدگاه شیعیان در مورد لزوم سجده بر روی زمین، موافق با سیره پیشوایان اسلام بوده است.
استناد شیعیان به روایت «جُعِلَتْ لِيَ اَلْأَرْضُ مَسْجِداً وَ طَهُوراً» در جهت اثبات لزوم سجده بر خاک و زمین، امری صحیح و بی‌اشکال محسوب می‌شود؛ چرا که اولا: واژه «ارض» در این عبارت، به معنای خشکی بوده است، همچنین به تصریح بسیاری ازعلمای اهل سنت، مراد از لفظ «مسجدا» نیز، سجده گاه و محل سجده است.