حدیث سلسله الذهب
حدیث سِلسِلَةُ الذَّهَب، حدیث قدسی منقول از امام رضا (علیه‌السلام) در باب توحید و شروط آن است. امام این حدیث را هنگام عبور از نیشابور به طرف مرو بیان کرد. سلسله سند حدیث، همگی امامان معصومند تا به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و سرانجام به خداوند می‌رسد؛ این یکی از دلایلی است که حدیث را «سلسلة الذهب» به معنای «زنجیرۀ زرّین» توصیف کرده‌اند.
یکی از جانشینان دوازده گانه پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) حضرت امام علی بن موسی الرضا (علیه‌السلام) است، که دارای فضائل اخلاقی و حامل علم الهی که به نبیّ اکرم اعطا شد و نسل به نسل این علم در میان اهل بیت منتقل گشت تا به ایشان رسید، و جایگاهی بس رفیع در میان دوست و دشمن داشته است.
هنگامی‌که امام رضا خواستند از شهر نیشابور خارج شوند، تعداد زیادی از مردم نیشابور که در آن دوران از اهل سنت بودند، اطراف امام رضا را گرفتند و از حضرت خواستند که برایشان حدیثی بگوید. حضرت نیز به نقل از پدرانش از پیامبر به نقل از جبرئیل و خداوند فرمود: کلمه «لااله الا الله» حصار من است هر کس وارد حصار من شود، از عذابم در امان است.
اهل سنت برخلاف وهابیت، ومانند شیعیان، اهل بیت عصمت و طهارت را دوست دارند و به سخنان و احادیث آنان اهمیت می‌دهند. فضل بن روزبهان یکی از علمای اهل سنت در رابطه با حدیث سلسله الذهب که امام رضا (علیه السلام) در شهر نیشابور ایراد کردند می‌گوید: سند این حدیث را اگر بر دیوانه بخوانند شفا می‌یابد و من بارها به تجربه این امر را دریافتم.
فضل بن روزبهان می‌گوید: حدیث سلسله الذهب، اسنادی است، که اگر بر دیوانه بخوانند شفا یابد و من حقیر بارها به تجربه دریافتم، هرگاه این حدیث را با این اسناد بر مریضی خواندم، خداوند او را شفا کرامت فرمود و اثر سلامت فی الحال در او ظاهر شد. یکی از پادشاهان خراسان وصیت کرد که این اسناد را با این حدیث بنویسند و با او در قبر نهند.