جایگاه قطب در تصوف
یکی از اعتقادات فرقه صوفیه که آن را جزو آداب و سیروسلوک صوفیانه خود می‌دانند، تبعیت و سرسپردگی محض از قطب است که با توجه به اغتشاشات اخیری که از سوی این دراویش در خیابان پاسداران تهران رخ داد می‌توان گفت که این اعتقاد و سلوک صوفیان ظاهری بیش نیست.
از آنجا که موضوع ولایت قطب، یکی از مسائل مهم و پربحث در بین صوفیان است و در این باب کتاب‌هایی نیز نوشته شده است، هر کدام از سران و اقطاب صوفیه در این‌باره نظرات مختلفی را بیان کرده‌اند، که یکی از این نظریه‌ها، ادعای مضحک و کفرآلود «خدا دانستن اقطاب» است که ملا سلطان گنابادی در کتاب ولایت‌نامه خود، آن را مطرح کرده و قطب صوفی را خدا و الله دانسته است.
از آنجایی که صوفیه معتقدند در هر زمان فقط یک قطب وجود دارد، لذا جایگاهی برای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قائل نمی‌شوند. زیرا صوفیه مفهوم قطب در تصوف را همان امام در تشیع می‌دانند و معتقدند که این دو مفهوم اشاره به یک شخص است و قطب را مصداق اهل‌بیت خدا معرفی می‌کنند.