طاهری در رد توسل می‌گوید: هنگامی که انسان از خدا درخواستی داشته باشد، مستقيماً از خدا درخواست می‌كند: «فَاسْتَقِیمُوا إِلَیْهِ [فصلت/6] پس مستقيماً به سوى او بشتابيد.» اما معنای «فاستقیموا» روی آوردن به سوی خدا و راست قامت شدن به سوی خداست که همان بندگی خداست. ما شبیه این کلمه را در آیات دیگر هم داریم « فَاستَقِم كَما أُمِرتَ[هود/112] پس همان‌گونه که فرمان یافته‌ای، استقامت کن.»

از رموز رسوایی نادانان این است که گاه معنا و مفهوم و لازمه کلام خود را توجه نمی‌کنند و سخنی را ادعا می‌کنند که هیچ‌گونه زیربنای عقلی و شرعی نداشته؛ مثلا محمد بن عبدالوهاب در سخنان غلوآمیز خود نه تنها متوسلین بلکه کسانی را که متوسلین به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌‌و‌آله‌) را تکفیر نکنند را کافر بر شمرده است.

زیارت قبور از جمله موارد مورد بحث و مناقشه و از جمله اموری است که نسبت به آن بر شیعه خرده گرفته می‌شود. چرا که عده‌ای هیچ‌گونه اعتقادی به زیارت قبور ندارند و حتی زیارت قبر شریف نبوی (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را نیز با اکراه تحمل می‌کنند، اما زیارت احمد بن حنبل را مورد تایید می‌دانند.

ابن حبان شافعی از علمای قرن چهارم هجری در رابطه با زیارت امام رضا می‌نویسد: من به‌دفعات قبر امام رضا (علیه السلام) را زیارت کرده‌ام، زمانی‌که در طوس بودم هر مشکلی برایم رخ می‌داد، قبر علی بن موسی‌الرضا را (درود خدا بر جدش و خودش باد) زیارت و برای برطرف شدن مشکلم دعا می‌کردم و دعایم مستجاب و مشکلم حل می‌شد.

احمد بن حنبل داشت : «... اصحاب پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) خلافت آن حضرت (علی علیه السلام) را پذیرفته و به آن راضی بودند. پشت سر آن حضرت نماز می‌خواندند و در رکاب ایشان می‌جنگیدند. با آن حضرت اعمال حج به جا می‌آوردند و ایشان را امیرالمومنین خطاب می‌کردند. ما نیز از اصحاب پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) تبعیت می‌کنیم.

یکی از مصادیق شرک از نظر محمد بن عبدالوهاب، توسل به ارواح اولیاء الهی است. وی می‌پندارد ارواح انبیا و اولیاء الهی بعد از مرگ قادر به برآوردن حاجت‌های طلبکار و سائل نیستند، لذا توسل به آنها موجب شرک است و این کار خلاف عقیده سلف است. اما در مقابل می‌بینیم که بزرگان و علمای اهل‌سنت توسل به ارواح اولیاء الهی را جایز می‌دانند.