قانون جذب در فضای الهیاتی ادیان ابراهیمی که مشخصه آن وجود خداوندی با صفات عالم، قادر و خیر محض می باشد، کارایی ندارد. در این جهان بینی، انسان بنده است و ارباب عالم نیست، دنیا جای رسیدن به تمام آرزوها نیست بلکه دنیا محل ابتلا و آزمایش است و رسیدن به آرزوها در آخرت ترسیم می شود.