پیامبرنمای بهائیت (بهاءالله) سرانجام سال 1892 بر اثر اسهال خونی درگذشت و عباس افندی (عبدالبهاء) جانشین او شد. عبدالبهاء از پدر زیرک‌تر بود و مدام از زیر سایه استعماری به سایه استعماری قوی‌تر می‌رفت و تعالیمی از دیگر ادیان سرقت، و به بهائیت نسبت می‌داد.

بنابر وصیت عبدالبهاء و شوقی افندی، بنا بود که بهائیت بعد از آن‌ها، با دو رکن ولی‌امر و شورای بیت العدل رهبری شود.

حسینعلی نوری پس از آزادی از زندان، به خاک عثمانی (در نواحی عراق تبعید شد) و در آنجا نیز به حذف فیزیکی مخالفان خود ادامه می‌داد. حسینعلی بنا به وصیت باب، صبح ازل را جانشین او می‌دانست تا آنکه سیزده سال پس از مرگ باب، ادعای پیامبری کرد.

بهائیان مدعی‌اند که پس از اعدام باب، بقایای جسد او را پس از 60 سال، به شهر حیفا که امروزه تحت حاکمیت رژیم غاصب صهیونیستی است منتقل کردند. پس از مرگ باب پیروانش به دو دسته ازلی و بهائی تقسیم شدند و فرقه بهائی بیشترین انشعاب و پیرو را دارد.

عطاء‌الله قادری مهرآباد، نماینده پیشین تشکیلات بهائیت در شمال غرب کشور، که سال 1372 مسلمان شد، از کلاهی که پیامبرنمای بهائی بر سر بابی‌ها گذاشت، سخن می‌گوید:

«شوقی افندی»، نوه دختری عبدالبهاء (دومین پیشوای بهائیت) بود که در شهر عکا (فلسطین) به دنیا آمد. او در جوانی برای ادامه تحصیل به دانشگاه مسیحی بیروت رفت و در ادامه به انگلستان سفر کرد. پس از مرگ عبدالبهاء با استناد به وصیت‌ نامه‌ای مشکوک، به عنوان سومین پیشوای بهائیان انتخاب شد و سرانجام در انگلیس درگذشت.