انقلاب اسلامی

طرفداران «انجمن حجتیه» با استناد به برخی از روایات نهضت امام خمینی رحمتاللهعلیه را خارج از تعالیم اهلبیت علیهمالسلام دانسته خونهای ریخته شده در این راه را جز مایه رنج و اندوه شیعیان ندانسته و نمیدانند. اما استدلال رهبران و طرفداران انجمن حجتیه به این روایت، باطل است؛ زیرا مطابق با آنچه که امام خمینی رحمتالله فرمودند مراد و مقصود این روایت، این است که هر کس عَلمی بهعنوان «مهدویت» بلند کند، آن عَلم، عَلم باطل است.

جریان افراطی موسوم به «شیرازیها» یکی از جریانهایی است که از حمایت انگلیس و سایر قدرت های استعماری برخوردار است و ضدیت با جریان انقلاب اسلامی و تضعیف جایگاه رهبر انقلاب، از اهداف اطرفداران و لیدرهای آن است.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و آشکار شدن چهره حقیقی برخی از رهبران «انجمن حجتیه»بسیاری از اعضا از تشکیلات انجمن جداشدند تا جایی که برخی از این افراد به نیروهای انقلابی پیوستند؛ اما تعدادی از اعضای انجمن در حوزههای علمیه یا بیرون از آن به منتقدان حکومت بدل شدند. به همین دلیل بود که حضرت امام رحمتالله علیه در مناسبتهای مختلف، بهویژه در پیامی خطاب بهروحانیت در سالهای آخر عمر شریف خود «خطر متحجران و انجمن حجّتیهایها» را بزرگتر از هر خطر دیگر توصیف کرد.

ازجمله انحرافات «انجمن حجتیه» این بود که باعث شد وقت و نیروی بسیاری از جوانان مذهبی که میتوانستند نقش مهمی در مبارزات انقلابی ایفا نمایند، تلف شود وهمچنین با تلقین ادای تکلیف در صورت مبارزه با بهائیت به جوانان، باعث شد که انگیزه مبارزه با رژیم سفاک پهلوی در آنان سست شود.

انجمن حجتیه در سال 1335 تأسیس شد. انجمن برای نظم و انسجام فعالیتهای خود، اساسنامهای تنظیم کرد. در این اساسنامه یکی از اهداف تشکیل انجمن «اصلاح جهات مادی و معنوی جامعه» ذکر شده است، ولی بعد از آن، در تبصره دوم آمده: «انجمن به هیچ وجه در امور سیاسی مداخله نخواهد داشت»؛ اما میان آنچه که به عنوان هدف ذکر شده و آنچه که در اساسنامه آمده، تناقضات آشکاری وجود دارد؛ چگونه ممکن است که هدف گروهی، اصلاح جهات مادی و معنوی جامعه باشد، اما به هیچ وجه در امور سیاسی مداخله نکند؟!

حضور در راهپیمایی 22 بهمن، قطعاً موجب اعتلای اسلام و ایران است و عدم حضور، موجب شادی شیاطین. رسانههای ابلیس، همواره میکوشند که حضور مردم در راهپیماییها کمرنگ باشد.

انجمن خیریه حجتیه مهدویه، در سال 1335 تأسیس شد. این انجمن، اساسنامهای داشت و از جمله مواد اساسنامه این بود که انجمن، به هیچ وجه در امور سیاسی، مداخله نخواهد داشت و به همین دلیل بود که در مقابله با جریان بهائیت که یک جریان کاملاً سیاسی بود ناکام ماند.

یکی از گروههایی که در مباحث مهدویت مورد توجه قرار گرفته، گروهی به نام «انجمن حجتیه» است که با شعار جدایی دین از سیاست، مخالف «نهضت و انقلاب مردم ایران علیه حکومت طاغوت» بود. امام خمینی (ره) در نقد این جریان میفرمایند: «دسته دیگری بودند که میگفتند که هر حکومتی، اگر در زمان غیبت محقق شود، این حکومت باطل است و بر خلاف اسلام است؛ آنها مغرور به برخی از روایات وارده بودند».

یکی از گروههایی که در مباحث مهدویت مورد توجه قرار گرفته، گروه موسوم به «انجمن حجتیه» است که به وسیله شیخ محمود ذاکرزاده تولایی، معروف به شیخ محمود حلبی در سال 1335 تأسیس شد و برای حفظ موجودیت خود، از شرکت در فعالیتهای مبارزاتی ضد رژیم شاه پرهیز میکرد و رهبران آن همواره سعی میکردند که ارتباط حسنهای با ساواک داشته باشند.

یکی از گروههایی که در مباحث مهدویت مورد توجه قرار گرفته، گروهی به نام «انجمن حجتیه» است. مهمترین و آشکارترین فعالیت انجمن، قبل از انقلاب، مبارزه با بهائیت بود. مبارزه با بهائیت، فلسفه وجودی انجمن را شکل میداد؛ با وجود اینکه بهائیت یک پدیده سیاسی و شبه جاسوسی بود و متقابلاً یکی از راههای مبارزه با آن، برخورد سیاسی بود؛ اما انجمن حجتیه هیچ اعتقادی به دخالت در امور سیاسی نداشت.

یکی از گروههایی که در مباحث مهدویت مورد توجه قرار گرفته، گروهی به نام «انجمن حجتیه» است که مخالف «نهضت و انقلاب مردم ایران علیه حکومت طاغوت» بود. امام خمینی (ره) در نقد این جریان میفرمایند: «دسته دیگری بودند که میگفتند که هر حکومتی اگر در زمان غیبت محقق شود، این حکومت باطل است و بر خلاف اسلام است؛ آنها مغرور به برخی از روایات وارده بودند».

یکی از گروههایی که در مباحث مهدویت مورد توجه قرار گرفته، گروه «انجمن حجتیه» است که مخالف «نهضت و انقلاب مردم ایران علیه حکومت طاغوت» بود؛ این مخالفت ناشی از این تفکر بود که انجمن، ورود به عرصه سیاست در زمان غیبت امام عصر (عج) را غلط و موجب لطمه به دین میدانست و معتقد بود که فقط امام معصوم میتواند وارد این عرصه شود.

طبق اعتقاد اعضای انجمن حجتیه، انسان منتظر، انسانی صبور است که باید در مقابل ظلم برای لو نرفتن و پیشبرد کارهای خویش، تقیه را پیشه خود سازد. متأسفانه به تبع این نگرش و اعتقاد به تقیه، آنها مخالف هر نوع قیام در دوران غیبتاند؛ زیرا معتقدند قیام در زمان غیبت، ممکن است باعث تلف شدن نیروها گردد.

انجمن حجّتیه، یک تشکل مذهبی ویژه است که با هدف مبارزه با بهائیت از اواسط سال 1330 در تهران و سپس سایر شهرها پدید آمد. از جمله مبانی انحرافی این جریان میتوان به قراردادن مرجعیت به جای ولایت، جدایی دین از سیاست، مخالفت با تشکیل حکوکت اسلامی و... اشاره کرد.