اسکندر مقدونی
سران سیاسی و مذهبی زرتشتی، هر چند در منابع خود از اسکندر با عنوان «گُجَستَک» یعنی ملعون یاد کردند، اما از سویی دیگر مدعی شدند که او ایرانی الاصل بود و اگر ما شکست خوردیم و کشور را تحویل او دادیم، اقلاً تحویل بیگانه‌ی بدکار ندادیم، بلکه تحویل یک ایرانیِ بدکار دادیم!
اسکندر مقدونی در منابع زرتشتی با لقب «گُجَستَک» شناخته می‌شود؛ یعنی «ملعون». چراکه اسکندر برای نابودی زرتشتی‌گری، هر چه توانست انجام داد. از سویی دیگر، حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه، چهره‌ای خردمند، دادگستر و شریف از اسکندر نشان می‌دهد. این تصویرسازی، خود نشان می‌دهد فردوسی از جهت باور و احساس، با دین زرتشتی، سر سازش نداشت.
تقریباً همه فرهیختگان بزرگ ایرانی از جمله حافظ، مولانا، سعدی، ابن سینا، نظامی گنجوی، عطار نیشابوری و... اشعار جالبی در مدح اسکندر رومی (الکساندر مقدونی) سروده اند. حتی فردوسی هم در شاهنامه، اسکندر را ستوده است. اما وصیت‌نامه حکیمانه‌ای که به اسکندر نسبت داده می‌شود، فاقد استناد تاریخی است.