ابن‌تیمیه
ابن تیمیه و پیروان متعصبش در راستای دشمنی خود نسبت به امیرالمومنین (ع) قائل به عدم ایمان حضرت ابوطالب به اسلام هستند. آنان با توهین به عموی بزرگوار رسول خدا (ص) معتقدند، حضرت کافر از دنیا رفت؛ در حالیکه باید گفت اولین مدافع پیامبر (ص) حضرت ابوطالب بود و در منابع معتبر اهل سنت به ایمان ایشان اشاره شده است.
یکی از توهینات بی شرمانه که از جانب ابن تیمیه بیان شده، جسارتش به جناب ابوطالب (ع) است. وی به دلیل عداوت و دشمنیش با اهل بیت (ع) یاری رساندن و دفاع همه جانبه حضرت ابوطالب (ع) را برگرفته از پیوند نسبی ایشان با رسول خدا (ص) می‌داند؛ در حالی که حضرت ابوطالب (ع) با ایمان به مقام رسالت و همچنین به مقام خلافت و وصایت بعد از حضرت، دین خدا یعنی اسلام را پذیرفته است.
وهابیان هر چند اصل گریه کردن بر اموات و اشک ریختن در غم فراق عزیزان را پذیرفته‌اند؛ اما برگزاری مراسم عزاداری را بدعت می‌دانند. این در حالی است که ابن کثیر با اشاره به گریه و عزاداری مردم در مرگ ابن‌تیمیه می‌نویسد: صدای گریه و ناله مردم در مرگ ابن‌تیمیه بلند بود. اهالی روستاهای دمشق در تشییع جنازه ابن‌تیمیه حاضر شده بودند.
یکی از مسائل و موضوعات اختلافی میان مسلمانان و وهابیان، مسأله «زیارت قبر پیامبر اکرم و قبور انبیا، صالحان و عموم مسلمانان» است. ابن‌تیمیه با سخنان مبهم و دو پهلو خود درباره مسأله زیارت قبور، به تشویش اذهان عمومی مسلمانان پرداخت و جرقه فتنه‌ای را زد که شعله‌های آن تابه امروز دامن‌گیر مسلمانان می‌باشد.
ابن‌تیمیه حرّانی زیارت قبور را به دو قسم «شرعی» و «بدعی» تقسیم کرده و می‌نویسد: اگر کسی به زیارت قبر برود و تنها قصد سلام دادن و دعا کردن برای میت و صاحب قبر را داشته باشد، زیارت شرعی است و اشکال ندارد، اما اگر به زیارت قبر برود و بخواهد که او را شفاعت کند، چنین زیارتی زیارت بدعی و منهی عنه و حرام است.
یکی از مسائل و موضوعات اختلافی میان مسلمانان و وهابیان، مسأله «زیارت قبر پیامبر اکرم و قبور انبیا، صالحان و عموم مسلمانان» است. ابن‌تیمیه با سخنان مبهم و دو پهلو خود درباره مسأله زیارت قبر نبی مکرم اسلام و تشکیک در مشروعیت و مأجور بودن کسانی که به زیارت قبر شریف آن حضرت می‌روند، به تشویش اذهان عمومی مسلمانان پرداخته است.
یکی از بارزترین عملکرد‌های وهابیت، تکفیر مسلمین است. متهم کردن مسلمانان به کفر و شرک، یکی از خطرناک‌ترین افکاری است که توسط ابن‌تیمیه حرانی حنبلی نظریه‌پرداز و بنیان‌گذار فکری وهابیت، مطرح شده و باعث متشنج شدن جوامع مسلمانان و جریحه‌دار شدن عقائد آنان شد. ابن‌تیمیه کسیکه کنار قبر پیامبر یا افراد صالح حاجت بخواهد، مشرک می‌داند.
دشمنان اهل بیت، که هدفشان تخریب چهره اهل‌بیت (علیهم السلام) و مخصوصا حضرت علی (علیه السلام) است، در مواجهه با روایاتی که از لسان حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده است، دست به تحریف و یا حذف آنان زده‌اند. ابن تیمیه که در این کار ید طولایی دارد، سردمدار این اعمال است و روایات بسیاری را تحریف و یا تاویل کرده است.
دست اندازی وهابیت در معانی دینی به نفع مقاصد شوم خویش، برای همگان ثابت شده است. برداشت متفاوت از متون دینی توسط محمد بن عبدالوهاب که در آن دین به سمت نقض و رد مسلمانان و قتل و غارت آنها تحریف میشود، امری قطعی است. جریانات تروریستی داعش و غیره نیز به این مبانی استناد و از آنها برای رسیدن به اهداف خود استفاده می‌کنند.
بر خلاف همه مسلمانان که یزید را مسئول شهادت امام حسین (علیه السلام) می‌دانند، و حتی او را لعن می‌کنند، وهابیت برای دفاع از یزید و تبرئه وی، وقایع عاشورا را تحریف می‌کند. ابن‌تیمیه يکي از تئوريسين‌هاي اصلي وهابيت، بر خلاف نظر همه علماء اهل‌سنت، می‌گوید: «یزید امر به کشتن حسین و حمل سر او در مقابلش نکرد»
بر خلاف همه مسلمانان که یزید را مسئول شهادت امام حسین (علیه السلام) می‌دانند، و حتی او را لعن می‌کنند، وهابیت برای دفاع از یزید و تبرئه وی، وقایع عاشورا را تحریف می‌کند. ابن‌تیمیه يکی از تئوريسين‌های اصلی وهابيت، بر خلاف نظر همه علماء اهل‌سنت، می‌گوید: «يزيد به هيچ وجه دستور به قتل امام حسين (علیه السّلام) نداد.»
ابن تیمیه، خود را پیرو مذهب حنبلی و امام احمد بن حنبل می‌دانست و این در حالی است که وی در مواردی مانند جواز و مشروعیت تبرک به آثار صالحین و پیامبر با احمد بن حنبل به مخالفت پرداخته و بر خلاف نظر احمد، تبرک را شرک دانسته که در این صورت احمد بن حنبل نیز باید طبق نظر او مشرک باشد، چراکه بارها به آثار پیامبر تبرک جسته است.
یکی از دلایل وهابیت در تکفیر شیعه، توسلی است که شیعیان به پیامبر و ائمه معصومین و صالحین انجام می‌دهند؛ چراکه وهابیت توسل را شرک اکبر می‌دانند اما جالب آنکه ابن تیمیه بزرگترین رهبر معنوی وهابیت، خود اعتراف می‌کند توسل امر مشروعی است و تنها استغاثه‌ای حرام است که به معنای پرستش و عبادت غیر خدا باشد. حال، مگر شیعه جز این می‌گوید؟!
درباره مشروعیت نماز خواندن در کنار قبور الهی همین بس که قرآن به زائران خانه خدا دستور مى‌دهد كه در مقام ابراهيم(علیه السلام) نماز بگزارند. «وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهِيمَ مُصَلًّى [بقره/125] هنگامى كه خانه كعبه را محل بازگشت و مركز امن و امان براى مردم قرار داديم! و (براى تجديد خاطره،) از مقام ابراهيم، عبادتگاهى براى خود انتخاب كنيد!»