چرا بیشتر واژگان ریاضیات، عربی است؟ ...

جمع، تفریق، ضرب، تقسیم، مربع، دایره، مستطیل، مثلث... و صدها کلمه دیگر، که یا معادل پارسی ندارند یا اگر داشته باشند، رایج نیست.

دانشمندان مجبور نبودند که از کلمات عربی استفاده کنند. حتی در قرن ۳ تا ۵ که حکومت دست ایرانیان یود، باز هم دانشمندان بر زبان عربی پافشاری می‌کردند.

در این قضیه دو نکته مهم است:

- نقش اسلام در رشد علم: در ایران باستان، کسب دانش تا حد زیادی منحصر در شاهزادگان و اشراف بود و اغلب مردم از این حق، محروم بودند:

جمشید کرشاسب چوکسی، سیتز و سازش، ترجمه نادر میرسعیدی، تهران: نشر ققنوس، ۱۳۹۲، ص ۱۲۸.

اما با ورود اسلام به ایران، این سد شکسته شد و همه مردم این امکان را یافتند که درس بخوانند، استعدادهای بسیاری از ایرانیان، شکوفا شد. از همین جاست که از ۱۰۰ دانشمند بزرگ ایرانی، تقریباً هر ۱۰۰ نفر، مسلمان بودند و اغلب، آثارشان را به زبان عربی می‌نوشتند.

- ابوریحان بیرونی دانشمند ایرانی در قرن ۵-۴ هِجری و یکی از بزرگترین دانشمندان تاریخ بشر نوشت: «زبان عربی را بیش از پارسی دوست می‌دارم. اگر به زبان عربی مرا ناسزا بگویند، خوشتر دارم از اینکه به پارسی مرا ستایش کنند. زبان پارسی، نمودی پر زرق و برق دارد، اما از درون تهی است، تنها به کار قصه‌‌گویی می‌آید.»

ابوریحان بیرونی، الصیدنة فی الطب، ترجمه باقر مظفرزاده، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۸۳، ص ۱۶۸-۱۶۹.