پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وقتی در جنگ احد، حضرت حمزه شهید شد، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به جنازه حمزه رسید، حسابی گریه کرد.

احمد بن حنبل از قول عبدالله بن عمر نقل می‌کند: «وقتی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله از جنگ اُحد به مدینه برگشت، دید زنان انصار برای همسران شهید خود گريه می‌كنند؛ پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: عمویم حمزه، گريه‌كن ندارد. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بعد از استراحت مختصری، متوجه شد كه زنان مدینه، جمع شده‌اند و برای حمزه گريه می‌كنند».

از آن روز به بعد، مردم مدینه، وقتی برای مصیبتی می‌خواستند گریه کنند، ابتدا برای حضرت حمزه گریه می‌کردند. ابن‌اثیر از واقدی نقل می‌کند که تا قرن‌ها بعد از شهادت حضرت حمزه، مسلمانان مدینه قبل از برگزاری مراسم عزاداری برای مردگان و شهدای خود، ابتدا بر مصیبت‌های حضرت حمزه گریه می‌کردند.

واقدی، سال 207 هجری از دنیا رفت؛ وی ادعا می‌کند که تا آن زمان، مسلمانان مدینه برای حضرت حمزه مجلس عزاداری برپا می‌کردند؛ یعنی بیشتر از دو قرن، برای حضرت حمزه، عزاداری می‌شد؛ ولی ابن‌تیمیه و وهابی‌ها، عزاداری را بدعت و حرام می‌دانند.