طبق اسناد تاریخی، پارس‌های باستان، خدایان متعددی را می‌پرستیدند. نام یکی از این خدایان، آلیلات بود که پرستش آن را از عرب‌ها یاد گرفته بودند.

From the beginning, these are the only gods to whom they have ever sacrificed; they learned later to sacrifice to the “heavenly”1 Aphrodite from the Assyrians and Arabians. She is called by the Assyrians Mylitta, by the Arabians Alilat, by the Persians Mitra.[1]

همچنین یکی دیگر از خدایان هخامنشیان، آناهید نام داشت،[2] که اصالتاً یکی از خدایان سامی (یعنی عرب‌ها و هم‌تباران آنها) بود.[3]

پی‌نوشت:

[1]. بنگرید: Herodotus, The Histories 1.131.3
[2]. رولف نارمن شارپ، فرمان‌های شاهنشاهان هخامنشی، شيراز: دانشگاه شيراز، 1346، ص 139.
[3]. مانکجی نوشیروانجی دهالا، خداشناسی زرتشتی، برگردان به فارسی موبد رستم شهزادی، تهران: مؤسسه انتشارات فروهر، 1377، ص 23.