هرچند بهائی‌ها امروزه ادعا دارن که تقیه کردن و کتمان عقیده رو کاری زشت و ناپسند میدونن، اما رهبراشون تا بعد از عبدالبهاء، عقیده‌شونو پنهان میکردن و خودشونو مسلمون جا میزدن.

حالا بهائی‌هایی که اون زمان تظاهر به اسلام میکردن، مجبور بودن ماه رمضان هم روزه بگیرن؛ این درحالی بود که تو احکام بهائی، باید نوزده روز آخر اسفندماه هم روزه میگرفتن!

همین مسئله باعث شد تا صدای بعضی از بهائی‌ها دربیاد و بگن: این چه وضعشه، ما اومدیم از دست احکام اسلامی فرار کنیم و بهائی شدیم؛ حالا چی؟ کارمون سخت‌تر شد که!