زرتشتیان می‌گویند: وقتی دختران یزدگرد سوم (به روایتی دختران و نوادگان خسرو پرویز) دست عرب‌ها می‌گریختند، کوه آغوش باز کرد و این دخترها و خانم‌ها در دل کوه جای گرفتند و سپس کوه بسته شد و در ادامه، این مکان‌ها زیارتگاه‌های زرتشتیان شدند.

پیرامون این حکایت، خانم مری بویس (ایران شناس و زرتشتی پژوه مشهور بریتانیایی) نوشتند که داستان پناه گرفتن دختران یزدگرد / به روایتی دختران و نوادگان خسروپرویز در دل کوه، افسانه و روایاتی ساختگی هستند. ایشان بر این باورند که پیرانگاه‌ها و زیارتگاه‌های زرتشی از جمله همین زیارتگاه چکچک، مربوط به ایزد آناهیتا یکی از خدایان پیشازرتشتی است، یعنی قدمت این زیارتگاه، به هزاران سال قبل از خسرو پرویز / یزدگرد می‌رسد.

M. Boyce, "BĀNŪ PĀRS", Encyclopædia Iranica,  Vol. III, Fasc. 7, pp. 717-718