در عرفان موسوم به حلقه ادعا می‌شود عارف برای رسیدن به مرحله عشق باید از عقل عبور کرده و برای گزاره‌های عقلانی هیچ گونه اعتباری قائل نشود. در حالی که در عرفان اسلامی هیچ گونه تضادی بین عقل و عشق وجود ندارد. آن‌چه در عرفان حلقه با عنوان مرحله عشق مطرح می‌شود در حقیقت،  سفاهت و بلاهتی است که سرکرده و پیروان این فرقه به آن گرفتار شده‌اند؛ و به دلیل گرفتار شدن در همین سفاهت و بلاهت است که مرحله عشق را در عرفان به گونه ای تعریف می کنند که انگار انسان برای رسیدن به این مرحله باید از عقل عبور کرده و هیچ گونه اعتنایی به آن نکند.