عرفان حقیقی و ناب، در حقیقت همان مسیری است که توسط ائمه معصومین(علیهم‌السلام) به همگان رسیده است. عرفان و معنویت واقعی همان سیره رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و امام علی(علیه‌السلام) است. طبق فرمایش امام خمینی(ره)، معصومین (علیهم السلام) هیچ وقت به بهانه عرفان و رسیدن به معنویت، از جامعه و مردم دوری نکرده و بلکه در مقابل معتقد بودند معنویت و عرفان حقیقی را باید در بین مردم و در میان جامعه جستجو کرد. به این معنا که انسان باید در جامعه زندگی کرده و با وجود مشکلات و سختی های موجود، خود را به عالی ترین مراتب معنوی نیز برساند. بنابراین گرفتن حلقه ذکر و عزلت نشینی به بهانه رسیدن به معنویت و عرفان الهی، هرگز در سیره عرفانی اهل بیت(علیهم‌السلام) وجود نداشت.