بهاییت و شیخیه
جدایی بهائیت و شیعه، از آنجا شروع شد که علی‌محمد شیرازی با استفاده از زمینه‌سازی مسلک شیخیه، در سال 1260ق خودش را نایب خاص یا همان باب امام زمان شیعه معرفی کرد.
پیامبرنمای بهائیت (بهاءالله) سرانجام سال 1892 بر اثر اسهال خونی درگذشت و عباس افندی (عبدالبهاء) جانشین او شد. عبدالبهاء از پدر زیرک‌تر بود و مدام از زیر سایه استعماری به سایه استعماری قوی‌تر می‌رفت و تعالیمی از دیگر ادیان سرقت، و به بهائیت نسبت می‌داد.
سرنوشت بهائیت و اسرائیل | آیا می‌دونستید که رهبرای بهائیت، سرنوشت خودشون رو گره خورده به این افراد و تفکر می‌دونستن؟
عبدالبهاء به وصیت پیامبرنمای بهائیت عمل نکرد و به جای برادر، نوه دختری خود شوقی افندی را به جانشینی برگزید. در زمان شوقی افندی و تأسیس رژیم صهیونیستی، بهائیت هم توسعه خارق العاده‌ای را تجربه کرد و از 20 کشور، به 224 کشور نفوذ پیدا کرد.
بنابر وصیت عبدالبهاء و شوقی افندی، بنا بود که بهائیت بعد از آن‌ها، با دو رکن ولی‌امر و شورای بیت العدل رهبری شود.
حمایت استعمار روس | یکی از رهبران جنبش خونخوار بابیت در ایران، حسینعلی نوری بود. خانواده حسینعلی همگی از وابستگان سفارت روس در ایران بودند.
حسینعلی نوری پس از آزادی از زندان، به خاک عثمانی (در نواحی عراق تبعید شد) و در آنجا نیز به حذف فیزیکی مخالفان خود ادامه می‌داد. حسینعلی بنا به وصیت باب، صبح ازل را جانشین او می‌دانست تا آنکه سیزده سال پس از مرگ باب، ادعای پیامبری کرد.
از آنجا که پیامبرنمای بهائیت با دیگر مدعیان جانشینی باب سر سازش نداشت، دولت عثمانی به ناچار برای کنترل رفتاری‌های خشونت‌بار آن‌ها، پیروان حسینعلی (بهائیان) را به عکا (در فلسطین اشغالی) و برادرش صبح ازل (ازلی‌ها) را به قبرس تبعید کرد.
بهائیان مدعی‌اند که پس از اعدام باب، بقایای جسد او را پس از 60 سال، به شهر حیفا که امروزه تحت حاکمیت رژیم غاصب صهیونیستی است منتقل کردند. پس از مرگ باب پیروانش به دو دسته ازلی و بهائی تقسیم شدند و فرقه بهائی بیشترین انشعاب و پیرو را دارد.
علی‌محمد شیرازی (ملقب به باب) فرزند محمدرضا و فاطمه بیگم بود که در سال 1235 ق در شیراز به دنیا اومد. خانواده مادری و همسر او، به واسطه تجارت تریاک و همکاری با کمپانی انگلیسی، ثروتمند بودند و توسط پیامبرنمای بهائی به افنان ملقب شدند.
مهم‌ترین عاملی که سبب شد تا ادعای مهدویت علی‌محمد شیرازی گسترش یابد، زمینه‌سازی‌هایی بود که توسط مسلک شیخیه انجام شده بود. شیخیه‌ای که مدعی بود امام زمان در جسم هرکس میتونه حلول کنه و وعده به نزدیکی ظهور می‌داد.
علی‌محمد شیرازی در سال 1260 ق در شیراز ادعا کرد که نایب خاص امام زمان شیعیان است. او مدتی بعد خود را امام زمان معرفی و در انتها، خود را پیامبر جدید خواند. در کتاب‌های بهائی گفته شده که علی‌محمد یکبار در شیراز و دفعه بعد در تبریز توبه کرد.
تغییر مداوم ادعاهای باب، سُستی او در ادعا و توبه چندین‌باره، سبب شد تا هم برخی طرفدارانش از او دور شوند و هم علمای وقت، او را مجنون دانسته و حکم به مجازاتش ندهند. سرانجام سال 1266ق بخاطر توقف شورش‌های طرفدارانش، اعدام شد.
منطق بابی‌ها بر اساس نوشته‌های باب، قتل عام مخالفین، نابودی اماکن و سوزاندن کتاب‌ها بود و پیروان باب سه جنگ داخلی را به کشور تحمیل کردند. جنگ قلعه طبرسی (1265 ه.ق)، جنگ نیریز (1266 ه.ق) و جنگ زنجان (1266 و 1267 ه.ق).