گاهی اوقات اتهامات ناروایی از سوی برخی دشمنان اسلام به ویژه وهابیون به شیعه نسبت داده می‌شود مثلا می‌گویند: شیعیان برای تأیید و مستحکم کردن مذهب خود آیات متشابه قرآن را به تأویل می‌برند!
در توضیح این مطلب ناگزیر باید قدری دربارۀ لزوم تأویل برخی از آیات سخن بگوییم تا روشن شود تأویل برخی از آیات، مورد اتفاق همۀ علمای اسلام است. توضیح این که قرآن، آیات خود را به دو گروه تقسیم می‌کند و می‌فرماید: « هو الذی أنزل علیک الکتاب منه آیات محکمات هنّ امّ الکتاب و اخر متشابهات »؛ « اوست که کتاب ـ را بر تو نازل کرد. بخشی از آن « محکم » است که اساس و ریشه کتاب است و قسمتی از آن « متشابه » می باشد »

یکی از شبهات ( وهابیت ) پیرامون دعا می‌باشد؛ ایشان می گویند: چرا شیعه به کتاب های دعا بیش از قرآن اهتمام می‌ورزد؟ در آموزه‌های دینی که از اهل بیت عصمت و طهارت به ما رسیده است، چنین مطلبی که به دعا بیش از تلاوت قرآن باید بها داد، وجود ندارد. قرآن، معجزۀ جاودان و آخرین حلقه از کتب آسمانی است که پیوسته بر تارک اعصار می‌درخشد و روایات زیادی در تأکید بر قرائت و حفظ و تلاوت آن با صدای خوش رسیده و در این مورد کتاب های ویژه ای به نگارش درآمده است.

گفته می‌شود شیعه قرآنی به نام « مصحف فاطمه ( س ) » دارد این مطلب تا جه اندازه صحت دارد ؟

مرحوم میرزا حسین نوری معروف به محدث نوری یکی از علمای شیعه اخباری مسلک قرن سیزدهم بوده است. ایشان کتابی تحت عنوان « فصل الخطاب فی اثبات تحریف کتاب رب الارباب » در اثبات تحریف قرآن نگاشته است.

« بداء » از عقاید اسلامی است که همۀ مسلمانان جهان به آن عقیدۀ راسخ دارند، به شرط آنکه درست تفسیر شود. حقیقت بداء بر دو اصل استوار است. . .

سلفی‌ها با توجه به نامی که برای خود انتخاب کرده‌اند خود را پیرو سلف صالح می‌دانند. ما در این نقد بررسی خواهیم کرد که منابع روایی سلفی‌ها کدام است و ایشان از چه کسانی پیروی می‌کنند و آیا اساسا معیارشان درست است یا خیر؟