شعرانی در کتاب «الیواقیت و الجواهر في بیان عقاید الاکابر» می‌نویسد: شیخ الاسلام تقی الدین سبکی می‌گوید: «فالادب من کل مومن ان لا یکفر احدا من اهل الاهواء والبدع لا سیما وغالب اهل‌ الاهواء انما هم عوام مقلدون لبعضهم بعضا لا یعرفون دلیلا یناقض اعتقادهم اللهم الا ان یخالفوا النصوص الصریحه التی لا یحتمل التاویل عنادا و جحدا فللعلماء فی ذلک النظر انتهی کلام الشیخ تقی الدین السبکی. ومن خطه نقلت رحمه الله و هو کلام فی غایه الجوده و النفاسه. وکان الامام احمد بن زاهر السرخسی اخص اصحاب الشیخ ابی‌ الحسن الاشعری یقول: لما حضرت الوفاة ابالحسن الاشعری فی داری ببغداد امر بجمع اصحابه ثم قال اشهدوا علی اننی لا اکفر احدا من اهل القبله بذنب لاننی رایتهم کلهم یشیرون الی معبود واحد والاسلام یشملهم و یعمهم انتهی. فانظر کیف سماهم مسلمین و الله تعالی اعلم.»
شعرانی (صاحب کتاب الیواقیت) می‌نویسد:‌ شیخ الاسلام تقی الدین سبکی می‌گوید: «ادب هر مومن اقتضای تکفیر نکردن هیچ یک از اهل اهواء و بدع را دارد. چرا که اغلب اهل اهواء عوام بوده و برخی از ایشان از بعضی دیگر تقلید می‌کنند که ایشان نیز شناختی از تناقض در اعتقادات خود ندارند؛ مگر در مخالفت با نصوص صریحه آن‌هم از روی لجاجت که در این صورت، علماء در آن تامل دارند. کلام تقی الدین سبکی تمام شد. سرخسی از خصوصی‌ترین شاگردان ابوالحسن اشعری می‌گوید:‌«زمانی که ابوالحسن اشعری در حال وفات در خانه من در شهر بغداد بود، امر به دستور گردهمایی همه یاران خود کرد. او گفت: شاهد باشید که من هیچ یک از اهل قبله را به خاطر گناه تکفیر نکرده‌ام. چرا که من معتقدم همه ایشان معبود واحد را عبادت کرده و اسلام شامل ایشان می‌شود. پس بنگر که چگونه این بزرگان مسلمانان را معرفی کردند و خدا داناتر است.