پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شبهاتی که برخی به آن دامن می‌زنند، شبهه‌ای است که در آن می‌گویند: حضرت مهدی (علیه السّلام) در سال 255 قمری دیده به جهان گشوده است و اکنون از تولد او بیش از 1000 سال می‌گذرد. چگونه بشر می‌تواند چنین عمر طولانی داشته باشد؟
در پاسخ می‌گوییم: این سؤال را از دو راه می‌توان پاسخ گفت:
الف) روش غیبی؛
با توجه به آن‌چه که قرآن مجید از طولانی بودن عمر گروهی گزارش می‌دهد که هرگز با مقیاس‌های ما تطبیق نمی‌کند. می‌توان به این سؤال پاسخ داد. قرآن درباره نوح (علیه السّلام) می‌فرماید: «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا.[عنکبوت/14] و به راستى نوح را به‌سوى قومش فرستاديم، او در میان قوم خود 950 سال زیست.» این آیه تنها به دوران تبلیغ آن حضرت اشاره دارد. امّا این‌که پس از طوفان چه مقدار عمر کرد و یا قبل از تبلیغ چه مقدار عمر کرده بود، آیه متذکر آن نیست.
هم‌چنین قرآن درباره یونس (علیه السّلام) یادآور می‌شود که اگر او در شکم ماهی، خدا را تسبیح نمی‌گفت، تا روز رستاخیز در شکم آن ماهی می‌ماند: «لَوْلا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ * لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ.[صافات/ 143 ـ 144] اگر از تسبیح‌گویان نبود، تا روز رستاخیز در شکم آن می‌ماند.»
بنابراین همان خدایی که این دو ولی را تا این حد زنده نگاه داشته، یا می‌توانست زنده نگاه دارد، چرا آخرین وصیّ و ذخیره خود را تحت عنایات خود، زنده نگاه ندارد؟ در این مورد به آیه شریفه توجه کنید: «وَ مَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ.[انعام/91] آن‌ها خدا را چنان‌که شایسته اوست نشناختند.»
مسأله طول عمر حضرت ولی عصر، مسأله عنایات الهی است و اگر عنایات او نبود، رویدادهای بی‌شمار و مصائب روزگار و پیامدهای بد در کمین آن حضرت بود، خداست که او را از این حوادث حفظ کرده و عمر طولانی بخشیده است.
ب) روش طبیعی؛
از آن‌جا که در علم طب و زیست‌شناسی، برای عمر انسان حدی معین نشده، که تجاوز از آن امکان نداشته باشد، می‌توان با یافتن علل پیری و مرگ زودرس و مقابله با آن‌ها، طول عمر بشر را افزایش داد، چنان‌که هم‌اکنون بر اثر پیشرفت‌های علم طب و بهداشت عمومی در کشورهای پیشرفته، متوسط طول عمر انسان‌ها افزایش یافته است، مثلاً در آمریکا در سال 1901، عمر متوسط مردان 48/23 سال و زنان 51/80 سال بوده، ولی در سال 1944 عمر متوسط مردان به 63/50 و زنان به 68/95 سال رسیده است. این افزایش بیشتر شامل وضع تغذیه و بهداشت در دوران کودکی و بهبود وضع درمان و پیشگیری مخصوصاً در بیماری‌های واگیردار است، ولی در بیماری‌های استحاله‌ای مانند تصلب شرایین هنوز پیشرفت چندانی حاصل نشده است.[1]
این آمار مربوط به اعصار پیشین است، ولی اکنون وسایل بهداشت و درمان و تغذیه بهبود یافته و حتی در ایران، میانگین عمر بالا رفته است. هم‌چنین طول عمر بیشتر به وراثت، محیط زیست، نوع کار و شغل از نظر فشار روحی و عصبی، و نیز تغذیه صحیح بستگی دارد. در تاریخ زندگی انسان، افراد معمّر فراوان دیده شده‌اند، حتی کتاب‌هایی تحت عنوان «المعمّرون» نوشته شده است.

پی‌نوشت:

[1]. دادگستر جهان، آیت الله ابراهیم امینی، ص 177 تا 182.