یکی از امور مشروعی که سیره مسلمانان بوده و از صدر اسلام تاکنون بدان پایبند بوده‌اند مساله توسل به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و اولیاء الهی است؛ همواره مشاهده می‌شود که مردم در کنار قبر پیامبر و یا اهل‌بیت ایشان جمع شده و به این ذوات مقدسه متوسل می‌شوند و با واسطه قرار دادن ایشان حاجاتشان را از خداوند مطالبه می‌‌کنند.

وهابیت تکفیری به تبع محمد بن عبدالوهاب می‌گویند مسلمانان هم‌چون مشرکین، شرک در عبادت دارند و چنان‌چه مشرکین بت‌ها را می‌پرستند، مسلمانان هم غیر خداوند متعال را عبادت می‌کنند؛ در حالی‌که با مراجعه به آیات قرآن مشاهده می‌شود که بت پرستان معبود متعدد داشتند و برای خداوند فرزند و هم کفو قائل بودند.

از منظر وهابیون، نذر و ذبحی که به نیابت از اولیاء الهی صورت می‌گیرد از مصادیق اعمال لغیرالله بوده و موجب شرک می‌شود؛ حال آنکه به تصریح کاشف الغطاء (رحمه‌الله‌علیه)، مسلمانان ذبح و یا نذر را صرفا به نیت تقرب به خدای متعال انجام می‌دهند و تنها ثواب آن را به اولیاء الهی تقدیم می‌کنند، بدین جهت نمی‌توان آن را از موجبات شرک به حساب آورد.

یکی از بدعت‌هایی که وهابیت تکفیری ایجاد کرده است و خلاف آیات و روایات انجام دادند این است که آن‌ها مشرکین را در شرک ربوبی تطهیر کردند و قائل هستند مشرکین در ربوبیت، موحد هستند، ولی در عبودیت مشرک بودند؛ در حالی‌که توحید ربوبی و الوهی (عبادی) جدای از هم نیست.

وهابیت تکفیری در تعریف عبادت، نیت ربوبیت و الوهیت (عبادیت) را شرط می‌دانند، لذا سجده برای غیر خداوند متعال را شرک می‌دانند در حالی‌که در تعریف عبادت، نیت ربوبیت و الوهیت دخیل است و هر سجده‌ای شرک نیست، چنان‌چه ملائکه بر حضرت آدم (علیه‌السلام) و پدر و مادر و برادران حضرت یوسف (علیه‌السلام) بر او سجده کردند.

وهابیون هرگونه خضوع و خشوعی در برابر مخلوقات را از مصادیق عبادت غیرالله و شرک به خدا دانسته‌اند؛ حال آن‌که به تصریح مرحوم کاشف الغطاء (رحمه‌الله‌علیه) تحقق عبادت، وابسته به نیات افراد است و تا زمانی که انسان در نیت افعالی که انجام می‌دهد، قصد عبادت نداشته باشد، مرتکب عبادت غیرالله نشده است.