اعتقادات
سلام و درود بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) نوعی تعظیم شعائر و احترام به ایشان است؛ در صلواتی که از پیامبر وارد شده است و به صحابه تعلیم دادند، درود فرستادن بر آل پیامبر هم وجود داشته، اما وهابی‌ها و برخی از اهل سنت، با وجود روایات صحیح بر این ذکر، واژه صحبه را نیز وارد می‌کنند که وهابی‌ها دلیل این کار خود را، تنها مخالفت با شیعه بیان کرده‌اند.
بن عثیمین معتقد است که واژه «استوی» در آیه 5 سوره طه، به معنی استقرار خداوند بر روی عرش است؛ وی می‌افزاید که اگر این واژه را به معنی «استیلاء» بگیریم، دچار تحریف آیه شده‌ایم؛ حال آنکه به تصریح لغت شناسان و بسیاری از عالمان مذاهب اسلامی، این واژه به معنی «استیلاء» است، و خداوند از صفات جسمانی منزه است.
وهابیت با استناد به آیاتی نظیر «بل یداه مبسوطتان» مدعی شده‌اند که خداوند متعال، دارای دو دست است؛ حال آنکه این آیه توسط بسیاری از مفسرین شیعه و سنی، تاویل برده شده است. هم‌چنین ادله عقلی مورد تاکید عالمان اسلامی دلالت می‌کنند که پروردگار متعال از صفات جسمانی، منزه هستند؛ بنابراین بهترین معنا برای واژه «ید» قدرت است.
قرائت قرآن در کنار قبورِ اموات، امری رایج بین مسلمانان است که جهت بهره‌مندی میت از این تلاوت صورت می‌پذیرد، با توجه به اینکه این فعل، منافی با سنت رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) نبوده، بلکه مشتمل بر ثواب برای میت نیز هست، از این‌رو انجام آن جایز است و کسی حق بدعت دانستن آن را ندارد.
سیره مسلمانان و صحابه و تابعین بر این بود که بر روی قبور انبیاء و اولیای الهی یا کنار قبور آن‌ها از باب تبرک مسجد و بناء می‌ساختند، ولی وهابیت تکفیری بر خلاف آیات قرآن و سیره مسلمانان و صحابه، بناء مسجد بر قبور اولیای الهی را بدعت و وسیله برای شرک می‌دانند و از این باب، قبور ائمه (علیهم‌السلام) و صحابه و تابعین را تخریب کردند.
شیخ حمود تویجری وهابی، پوشیدن کلاه، پیراهن و شلوار را به علت مشابهت به دشمنان خدا، بدعت و حرام می‌داند و این استدلال که آن کلاه، کلاهی برای جلوگیری از شدت حرارت خورشید است و یا شلواری است که هنگام کار لازم است آن را بپوشد را کلاه شرعی دانسته و برای حلال کردن فعل حرام کافی نمی‌داند.
یکی از نشانه‌های خداوند اختلاف زبان‌هاست و از نعمات الهی، آشنایی به زبان‌های مختلف است، اما مفتی وهابی می‌گوید: عادت به سخن گفتن به زبان غیر عربی، امری غیر شرعی است، چون باعث محبت پیدا کردن به صاحبان کافر آن زبان می‌گردد.
وهابیت بر این باور است که نام پدر امام زمان (علیه‌السلام)، عبدالله است؛ این در حالی است که احمد بن حنبل و دیگر علمای اهل‌سنت، در کتب روایی خود، از این کلام حرفی به میان نیاورده‌اند.
با وجود احادیث فراوان در کتب فریقین در سفارش به تعلیم علم، گروهی از افراطیان وهابی انگار این‌گونه احادیث را نخوانده و یا نشنیده‌اند؛ لذا فتاوایی صادر کرده‌اند که جلوی یادگیری علم را برای زنان و دختران را گرفته و استثناء قائل شده‌اند.
تبرک‌جویی به قبور صالحین، از جمله اموری است که پیشوایان دینی به آن ملتزم بوده و بر مشروعیت آن تاکید کرده‌اند؛ با این همه، بزرگان وهابی در این مسأله نیز، رویه دیگری را پی گرفته و تبرک‌جویی به قبور اولیاء الهی و بوسیدن آن قبور مطهر را حرام و موجب کفر دانسته‌اند.
مساله لعن و نفرین از آموزه‌هایی است که برگرفته از ظاهر آیات قرآن کریم است؛ این در حالی است که وهابیون هم‌چون بن‌عثیمین در دفاع از شیطان، در تقابل با کسانیکه لعن شیطان می‌کنند، ایستاده و قائل است که به لعن شیطان از سوی خداوند امری نشده است.
مفتیان وهابی فتوا داده‌اند: بازی فوتبال در زمان رسول خدا، خلفاء، صحابه، و پادشاهان اسلامی نبوده؛ در زمره‌ی توطئه غربی‌ها برای دوری جوانان مسلمان از نماز و هم‌چنین لهو و لعب به شمار رفته و حاکمان باید از این کار جلوگیری کرده و به جای آن، آموزش نظامی به جوانان بیاموزند؛ این نوع کارها از افعال سفیهان و جاهلان است و ما را شبیه دشمنان خدا می‌سازد.
با توجه به اینکه طلب شفاعت از اموات، از امور رایج بین مسلمانان (اعم از سَلَف و خَلَف) بوده است و علمای اسلامی هم بدان تاکید کرده‌اند، و با عنایت به اینکه طلب کنندگان شفاعت از اموات، اعتقادی به الوهیت و ربوبیت آنان ندارند؛ نمی‌توان طلب شفاعت از اموات را به بت پرستی مشرکین تشبیه کرد.
مفتیان وهابی حکم کارهایی که در نیروهای نظامی انجام می‌شود از قبیل: موسیقی و مارش نظامی، سلام نظامی، احترام به پرچم کشور و ... را محکوم و ممنوع کرده‌اند، و می‌گویند: پوشیدن هرگونه لباس که مشابهت به لباس غیر مسلمان داشته باشد، بدعت و حرام است. آموزش نیروهای نظامی و پوشاندن آنان به شکل فرنگی‌ها، به سبب شباهت به دشمنان خدا حرام است.