تصوف
محمد اسماعیل صلاحی درویش پرمدعای فرقه صوفیه گنابادی که خود را قطب برحق این فرقه می‌داند ادعا کرده است که ودایع الهی نزد وی است. وی ادعا کرد همان قوای ملکوتی که از علم الاسماء است در وجود اوست. درحالی‌که نورعلی تابنده و جذبی نشان دادند که از قرائت صحیح قرآن عاجزند. صلاحی نیز قادر به سخنرانی بی عیب و نقص نیست، درحالی‌که صاحب ودایع الهی باید بدون هیچ عیب و نقص و با فصاحت و بلاغت صحبت کند.
دراویش ادعا می‌کنند که به تمام عقاید و افکار دیگران حتی مخالفین خود احترام می‌گذارند. ولی دراویش گنابادی در مسئله بیعت با سید علیرضا جذبی نشان دادند که آن‌طور هم که می‌گویند و ادعا می‌کنند هم به صلح کل، آن‌هم حداقل در مورد فرقه و هم مسلکان خود پای بند و معتقد نیستند. چراکه در برخورد با مخالفین بیعت با قطب جدید، فحاشی‌های زیادی به آنها کردند و نسبت‌های بسیار زشت و ناروایی را به آنها و خانواده‌هایشان دادند.
رنگ و بوی عرفانی بزرگان فرقه‌ها ازجمله عللی است که باعث می شود مردم به سمت این فرقه های ضاله ولی به ظاهر معنوی روی بیاورند. مردم ساده دل وقتی با چهره زاهدانه و عبادات و القاب عرفانی این افراد مواجه می‌شوند به‌صورت ناخودآگاه چشم بر انحرافات آنها می‌بندند و مفاسد و کج‌روی آنها در دین را نمی‌بینند، چراکه این افراد، ذات و حقیقت واقعی خویش را پشت چهره به‌ظاهر مقدس و القاب جذاب و اصطلاحات زیبا مخفی کرده‌اند.
مشایخ صوفیه با توصیفات عرفانی و غیرواقعی خود از قطب سبب تحریک عواطف مریدان می‌شوند و از همین جاست که دیگر مرید نمی‌تواند قوه مخیله خویش را کنترل کند و از همین رو دیگر نمی‌تواند مقامی انسانی برای قطب خویش متصور شود. لذا همین می‌شود که برخی از دراویش گنابادی در صفحات شخصی از نورعلی تابنده به حضرت مهدی (عج) تعبیر می‌کنند و حتی برخی نعوذبالله شهادت به یکتایی و خدایی ایشان می‌دهند.
بزرگ کردن یا قدیس ساختن از افراد، در فرقه‌های صوفیه هم که بر مبنای مرید بازی است امری کاملاً مشهود است. توصیف و معرفی قطب در فرقه های صوفیه همواره با جملات غلوآمیز همراه بوده است. کما اینکه در فرقه صوفیه گنابادی زیارت نامه‌ای از اقطاب ساخته‌اند که مشتمل بر الفاظ سنگین و در راستای همان قداست بخشی است. درحالی‌که دین مبین اسلام مخالف تقدس بخشی به افراد است.
مشایخ و مریدان صوفی از قطب خود قدیسی می‌سازند صاحب کمالات و صفاتی که حتی اهل‌بیت (ع) نیز آن صفات را برای خود قائل نیستند. صفاتی مانند الوهیت و خالقیت که منحصر در ذات پروردگار است را نه‌تنها در وصف برخی از اهل‌بیت (علیهم السلام) از زبان دراویش می‌شنویم، بلکه در برخی موارد آن صفات را در حق اقطاب خویش نیز بکار می‌برند. درحالی‌که پیامبران اصحاب خویش را از این چنین غلوی در حق آنها برحذر داشته‌اند.
دراویش گنابادی از تعبیرات مختلفی مانند هادی، انسان کامل، ولی خدا یا خلیفة الله برای معرفی قطب خویش استفاده می کنند. اما برخی از دراویش این فرقه بلاهت را به حدی رسانده‌اند که شهادت به الوهیت و یکتایی قطب پیشین خود مجذوب علیشاه می‌دهند. اگر بزرگان صوفیه تعریف صحیحی از جایگاه خود می‌داشتند و حدومرز خود را نسبت به شأن و جایگاه انبیاء و اهل‌بیت (علیهم السلام) مشخص می‌کردند، بدون شک مریدان این فرقه دچار این انحرافات و غلوگویی‌های کفرآمیز و شرک آلود نمی‌شدند.
ازجمله علمایی که حتی از آبروی خود نیز برای حفظ اسلام گذشتند خاندان مجلسی بود. حضرت آیت‌الله محمدتقی مجلسی با گذشتن از آبروی خویش و نزدیک شدن به دراویش، درصدد برآمد از ایجاد انحراف بیشتر آنان در دین مبین اسلام جلوگیری کند. ملاعبدالله مجلسی نیز به‌مانند پدر خویش با ایثار و فداکاری در راه مبارزه با انحرافات تصوف قدم برداشت و حاضر شد حتی از جان خود نیز بگذرد و در آخر هم مجبور شد جلای وطن کند.
شرکت در انتخابات ازجمله مواردی است که دارویش گنابادی همواره در آن تصمیمات جدیدی می‌گیرند. از طرفی سلطان حسین تابنده ادعای عدم ورود به انتخابات را دارد و از طرفی دیگر نورعلی تابنده علی رغم شعار عدم ورود به انتخابات، در اازای دریافت مبلغی حاضر می‌شود در انتخابات شرکت کند و از کروبی حمایت کند. اما امروز محمد اسماعیل صلاحی قطب خود خوانده و متکبر این فرقه شرکت در انتخابات را کمک به ظلم خوانده است!!!
اقطاب و بزرگان فرقه صوفیه گنابادی درحالی علامه مجلسی را موافق و متمایل به تصوف نشان می‌دهند که علامه مجلسی ید طولایی در مبارزه با صوفی‌گری و انحرافات ایشان دارد و اساس تصوف و حتی بزرگان آنها مثل معروف کرخی را از اساس منکر می‌شود و نقدهای جدی بر آن وارد می‌کند و به نوعی سلسله سازی صوفیه را از هم می‌پاشد.
یکی از معاصرین مجلسی در نوشته‌ای متذکر می‌شود که شیخ بهاءالدین محمد عاملی و ملا محمدتقی مجلسی و ملامحسن کاشانی (علیهم الرحمه) که هر یک قدری بنا بر مصلحت و برای هدایت‌شان مراعات آنها را می‌نمودند، بلکه از جانب ایشان سخنان نیز می‌گفتند و می‌نوشتند. اما فی الحقیقه در عقاید حقه، مخالف ایشان بودند.
فرقه صوفیه گنابادی از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 تا کنون همواره از کاندیداهای جریان اصلاحات حمایت کرده است. چنانچه در سال 88 از مهدی کروبی و در سال 92 و 96 از حسن روحانی حمایت کردند. اما امسال و در نبود نورعلی تابنده، گویا دراویش گنابادی با نادیده گرفتن سخنان تابنده مبنی بر لزوم شرکت در انتخابات، قصد تحریم انتخابات را دارند.
ابن عربی در کتاب خود، فرعون را جزء مؤمنان به‌خدا معرفی می‌کند. وی اگرچه معترف به ظلم و جور فرعون است ولی معتقد است که فرعون به بالاترین مرحله شهود و خداشناسی دست یافته و او را اهل نجات دانسته و معتقد است که با ایمان کامل از دنیا رفت. درحالی‌که آیات متعدد و روایات کثیری خلاف این ادعای ابن عربی را ثابت می‌کند.
علی‌رغم اینکه خداوند متعال در قرآن، فرعون را فردی عصیان‌گر، ظالم و از جهنمیان یاد کرده ولی حلاج وی را استاد خود خوانده و معتقد است که او با ایمان از دنیا رفته است. حلاج همچنین ادعا می‌کند که جبرئیل به‌خاطر فرعون مورد سرزنش و توبیخ خداوند متعال قرار گرفته است. درحالی که آیات و روایات در هر دو مورد، خلاف ادعای حلاج را ثابت می‌کند.