امیرالمؤمنین
«سبّ و لعن امیرالمومنین (علیه‌السلام) در طول دوران حکمرانی بنی‌امیه و بر فراز بیش از هفتاد هزار منبر ادامه پیدا کرد و حکم سنت را یافت» و «زمانی که عمر بن‌عبدالعزیز از این بدعت امویان ممانعت کرد، با اعتراض شدید حاضرین در مسجد مواجه شد و متهم به ترک سنّت شد.»
معاویه اولین کسی بود که حضرت علی (علیه‌السلام) را لعن کرد و مردم را نیز به این کار تشویق کرد. در پی این بدعت‌گذاری، حضرت علی (علیه‌السلام) هزار ماه به دستور معاویه، بر فراز منبرها لعن شد.
ابن‌تیمیه دوستداران اهل‌بیت را مرتد و کافر دانسته، اما کسانی را که حضرت علی (علیه السلام) را تکفیر و لعن کرده‌اند را مسلمان واقعی و عمل‌کننده با احکام اسلام معرفی می‌کند.
نورالدین سندی حنفی می‌نویسد: امیرالمومنین علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) به سنت‌های پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) عمل می‌کرد، اما بنی‌امیه به خاطر دشمنی با امیرالمومنین (علیه‌السلام) سنت‌های رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را کنار می‌گذاشتند.
فخر رازی در جمع‌بندی نهایی خود می‌نویسد: «بلند خواندن «بسم الله الرحمن الرحیم» توسط حضرت علی (علیه‌السلام) به تواتر به ما رسیده است و کسانیکه در دین خود به علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) اقتدا کنند، راه راست را انتخاب کرده‌اند و هدایت شدهاند.
برای اثبات عصمت اهل بیت موارد متعددی از قرآن و روایات وجود دارد. آیات فراوانی وجود دارد که عصمت ائمه اطهار را ثابت می کند و نیازی به استدلالات عقلی نیست. همچنین روایات بسیاری که حجت را بر همگان تمام کرده است. یکی از این روایات روایت الحق مع علی و علی مع الحق است.
آیه 124 سوره بقره بر انحصار امامت شخص عادل تاکید دارد. با توجه به این مساله تنها امام علی (علیه‌السلام) است که ظلم نکرده و دیگران دچار بزرگترین ظلم (کفر) شدهاند. در این صورت امام علی (علیه‌السلام) شایسته جایگاه امامت است.
آیه اولی‌الامر یکی از آیاتی است که در راستای اثبات ولایت امام علی (علیه‌السلام) استفاده می‌شود. این آیه دلالت بر لزوم اطاعت مطلق از اولی‌الامر دارد که از این‌روی باید، ایشان معصوم باشد؛ چرا که در غیر این‌صورت قبح عقلی لازم می‌آید و تنها شخصی که پس از پیامبر معصوم بود، امام علی (علیه‌السلام) است.
همواره اختلاف بر سر جانشینی پیامبر اسلام در میان امت اسلامی مطرح بوده است. اکنون این اختلاف به مثابه گفتگویی میان شیعه و سنی در این نوشتار مورد کنکاش قرار گرفته است. کانون این مناظره بر محور آیه ولایت و اثبات آن در جانشینی حضرت علی (علیه‌السلام) می‌باشد.
اهل‌سنت معتقدند که شیعیان در استدلال به آیه ولایت (55 سوره مائده) به سیاق آیات توجه نداشته و از این روی دلیل ایشان ناقص است. این در حالی است که با گذاشتن تکه‌های پازل کنار هم و گفتار اهل‌سنت، سیاق آیات بر تثبیت ولایت امیرمومنان دلالت دارد.
خطبه بدون الف، خطبه شریفی است که از معجزات امیرالمؤمنین در فنّ بلاغت و فصاحت است و مشتمِل بر مبانی معنوی بس بلند و معانی دلنواز بس ارزشمند است و مفاهیم این خطبه بسیار عمیق بوده و از سه موضوع کلی توحید، نبوت، و معاد صحبت شده است.
معیار حق و باطل کیست؟ معمولا برای ارزش‌گذاری در هر مبحثی، یک ملاک و معیار و یا یک واحد اندازه گیری وجود دارد که آن مقیاس و معیار، ملاکی برای میزان مرغوبیت قرار می‌گیرد و از این جا می‌توان به اهمیت آن پی برد. چون در واقع هر چیزی که در آن دایره قرار می‌گیرد به واسطه آن معیار محک خواهد خورد. از آن جایی که دین اسلام یکی از ادیان بزرگ الهی...
تاسیس مذهب تشیع به وسیله خود صاحب شریعت و با زبان وحی و سخنان پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بوده است و از طرف دیگر آیاتی که دلالت صریح و روشن بر ارزش و فضیلت حضرت علی (علیه‌السلام) و شیعیان او دارد و در کتب فریقین اینگونه روایات ذیل برخی آیات قرآن وارد شده است که حاکی از این موضوع مهم است.
جنگ‌های سه گانه در زمان خلافت ظاهری حضرت علی روشی بود برای ناکارآمد جلوه دادن حکومت آن حضرت، ولی غافل از آنکه آنچه که ضربه خواهد خورد، دین اسلام است. این جنگها به اعتراف بزرگان صحابه جنگ‌های باطل بود که در آن خونهای بسیاری از مسلمین ریخته شد. بدتر از این جنگها توجیهاتی است که برخی برای دفاع از عاملین این شورش‌ها انجام می‌دهند.