ملی گرایی
اگر نظام جمهوری اسلامی ایران با تاریخ ایران باستان دشمنی دارد، چه معنی دارد که این آثار باستانی را به ثبت جهانی برساند؟ بله، نظام حاکمیتی ایران، اساساً مشکلی با تاریخ باستان ندارد. بلکه مشکل، کسانی هستند که از تاریخ ایران، برای منافع شخصی سوء استفاده می‌کنند. باستانگرایان افراطی، بزرگترین دشمنان ایران هستند. چون تاریخ را بازیچه اغراض شخصی خود قرار داده اند.
باستانگرایان افراطی از شخصی به نام آرتاخه به عنوان یکی از دانشمندان ایران باستان نام می‌برند. این در حالی است که از این شخص در منابع کهن تاریخی ایران نامی نیست. البته منابع یونانی از او نام بردند ولی بررسی شخصیت او نشان می‌دهد که اساساً دانشمند نامیدن او مانند این است که شخصی با ضریب هوشی پایین، به شوخی «پروفسور» نامیده شود.
شاپور شهبازی: کورش، ذوالقرنین نیست. ابوالکلام آزاد، کوشید که ذوالقرنین را با کورش تطبیق دهد. اما ادعای او یکسره از اسناد تاریخی بی‌بهره است. هرچند هدف ابوالکلام، خدمت به ایران بود. اما ادعای او نادرست بوده است.
گاهی اوقات، برخی از خانواده‌ها، برای خودنمایی، اسم‌هایی برای فرزندان خود انتخاب می‌کنند که واقعاً معنای درستی ندارد. برخی هم به دنبال اسم‌های اصیل آریایی هستند؛ برای این عزیزان (اگر فرزند پسر دارند) دو پیشنهاد نداریم. یکی چیش‌پیش (نام جد کورش) و دیگری گایانوس که هر دو اسامی اصیل هخامشی هستند.
کورش، از نسل چیش‌پیش بود. لذا پیشنهاد می‌کنیم که جماعت اسلام ستیز، مدتی این شعار را سرلوحه دهند: «چیش‌پیش پدر ماست، ایران وطن ماست.» تا نام و یاد این بزرگمرد زنده بماند. همچنین نام فرزندان خود را چیش‌پیش بگذارند.
نام یکی از دختران کورش، آتوسا بود. آتوسا در لغت یعنی «دارای ران فربه و زیبا». از همین زاویه شاید بتوان به جهان‌بینی کورش و نوع نگاه او به محیط پیرامون پی برد.
عرب‌های ایران، فقط عرب‌زبان نیستند. بلکه اصالت عربی هم دارند. پس کسانی که در 7 آبان جمع می‌شوند و به عرب‌ها توهین می‌کنند باید بدانند که با این شعارهای نژادپرستانه و تفرقه‌افکنانه فقط باعث دلخوری و اختلاف میان اقوام ایرانی می‌شوند. چیزی که عیناً توسط استعمارگران به عوامل خود در داخل، دیکته می‌شود
برخی در داخل کشور، مدعی هستند که روز 29 اکتبر، یا همان 7 آبان، روز جهانی کورش است. این در حالی است که در امریکا، روز 7 آبان به نام روز گربه مشهور است. واقعاً که اسم کورش، بازیچه‌ای شده در دست برخی رسانه‌های صهیونیست، که برخی افراد ساده لوح را به بازی بگیرند و برقصانند.
باستانگرایان افراطی (که دم از نژاد پاک آریایی و بازگشت به گذشته تاریخی می‌زنند) و گروهک تروریستی الاحوازیه دو روی یک سکه هستند. ذات این دو یکی است. جنسِ‌شان یکی است، فقط رنگ و لعابِشان فرق می‌کند. همین...
شاهان هخامنشی و پادشاهان زرتشتی هم حرمسرا داشتند. تعداد بسیاری زنان و دختران در این حرمسراها موظف به کامرسانی به پادشاه بودند. افرادی که خواجه نامیده می‌شدند نیز به امور حرمسرا رسیدگی می‌کردند.
هنگامی که کاساندانا (همسر کورش کبیر) از دنیا رفت، نه تنها کوش خود به عزاداری پرداخت، بلکه همه اتباع و زیردستان خود را واداشت که برای همسرش عزاداری کنند. سوگواری برای درگذشتگان، جزوی از هویت و فرهنگ هخامنشیان بود.
شنیده اید و خوانده‌اید که در ایام محرم، برخی ژست روشنفکری برمی‌دارند که چرا باید عزاداری کنیم؟! این هم از کورش کبیر... نه تنها خودش عزاداری میکرد، بلکه در سرزمین‌های تحت امرش هم عزای عمومی بود...
برخی ژست روشنفکری به خود گرفته اند که ای ملت! از چه روی در اشک و آه و ناله فرورفته‌اید؟ در پاسخ می‌گوییم که ما هم اهل خنده و نشاطیم و هم اهل اشک و ماتم! و این، دو رکنِ فطرت آدمیزاد است. ما بر حسین اشک می‌ریزیم چون اشک بر حسین، جوششِ عزت و انسانیت، و خروشِ شرف و غیرت است.
اعلام عزای عمومی در ایـران به دستور محمدرضا پهلوی به مناسبت مرگ ملک فیصل (پادشاه عربستان) آن هم در ایام عید نوروز ! یعنی 6 فروردین 54...! به راستی که سلطنت‌طلبان چرا به این شاه عرب پرست اعتراضی نکردند؟!