پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیامبرخوانده‌ی بهائی در یکی از الواحش مدعی می‌شود: «إنَّ أبید قلیس الَّذی إشتَهرَ فی الحکمة کان فی زَمن داوود و فیثاغورث فی زمن سلیمان إبن داوود و أخذ الحکمة مِن معدن النَّبوة [1]؛ ابیدقلیس فیلسوف معروف هم عصر با حضرت داوود بوده و فیثاغورث هم‌عصر با حضرت سلیمان و از معدن نبوت، حکمت فرا گرفته است».
اما ادعای این مدعی پیامبری در حالیست که این دو فیلسوف، به هیچ‌وجه هم‌عصر با حضرت داوود و حضرت سلیمان (علیهما السلام) نبوده‌اند. چرا که ابیدقلیس در بین سال‌های 440 تا 490 قبل از میلاد و فیثاغورث در بین سال‌های 490 تا 570 قبل از میلاد مسیح می‌زیستند؛ حال آن‌که حضرت داوود (علیه السلام) بین 970 تا 1040 و حضرت سلیمان (علیه السلام) بین سال‌های 931 تا 970 قبل از میلاد مسیح می‌زیسته‌اند.[2]
در این صورت چگونه می‌توان ادعای الهی این مدعی پیامبری را پذیرفت؟![3] از طرفی، مگر عبدالبهاء، آموزه‌ی تطابق دین با علم را به پدر خود نسبت نداده است: «دین باید مطابق با عقل باشد، مطابق با علم باشد؛ زیرا اگر مطابق با عقل و علم نباشد اوهام است».[4] با این حال، طبق این گفته‌ی خلاف علم پیامبرخوانده‌ی بهائی، آیا بهائیت چیزی فرای توهم نیست؟!

پی‌نوشت:
[1]. حسینعلی نوری، مجموع الواح بعد از اقدس، لانگنهاین آلمان: لجنه‌ی نشر آثار امری به لسان فارسی و عربی، نشر اول، 137 بدیع، ص 86.
[2]. ر.ک: جمعی از نویسندگان، آواز دهل (پژوهشی در تعالیم منسوب به میرزا حسینعلی نوری)، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 200.
[3]. ر.ک: اسدالله مازندرانی، اسرارالآثار خصوصی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع، ج 1، ص 191.
[4]. عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان: لجنه‌ی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، 127 بدیع، ج 2، ص 219.