پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از ترفندهایی که احمدالحسن بصری برای بقاء جهل در مخاطبینش استفاده می‌کند، نفی مرجعیت است. وی شبهه‌ای مطرح می‌کند و می‌گوید: «آیا با استناد به آیه‌ی قرآن «فلَوْلَا نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَائِفَةٌ لِّيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ.[توبه/122] چرا از هر جمیعتی گروهی [به سوی پیامبر] کوچ نمی کنند تا در دین آگاهی یابند و قوم خود را هنگامی که به سوی آنان بازگشتند، بیم دهند، باشد که [از مخالفت با خدا و عذاب او] بپرهیزند.»، قضیه‌ای به نام (تقلید) از غیر معصوم و مرجعیت اثبات می‌شود؟» این در حالی است که قرآن به روشنی عده‌ای از افراد را برای تفقه در دین دعوت می‌کند و همچنین در روایتی از امام زمان(علیه‌السلام) که در جواب سوال اسحاق ابن یعقوب آمده است که می‌فرماید: «وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْهِم‏. و اما در رویدادهای زمانه رجوع کنید به راویان حدیث ما، همانا آن‌ها حجت‌های من بر شمایند و من حجت خدا بر آن‌ها هستم».[کمال الدین، ص 484] حضرت در این روایت شیعیان را برای فهمیدن احکام شرعی و مسائل اجتماعی به راویان حدیث که همان مراجع تقلید هستند دعوت می‌کند. این درصورتی است که احمدالحسن که ادعای نیابت دارد مخاطبینش را از مراجع برحذر می‌دارد.

پی‌نوشت:
ابن بابویه، کمال الدین، ج 2، نشر اسلامیه، تهران، 1395 ق.