تبرک جویی به آثار موجود پیامبر و اولیاء الهی، سیره مستمر مسلمانان، از صدر اسلام تاکنون بوده و هیچ مسلمانی این عمل را به نیت ربوبیت انجام نمی‌دهد، بلکه تنها به واسطه مقام بالای شخص و یا عظمتی که خداوند در وجود آن قرار داده است از باب برکت افراد، به آن تمسک کرده و متبرک می‌شوند.

از راه‌های تقرب به خداوند، ذبح و قربانی است که امری شایع بین مسلمانان است؛ بسیاری از مسلمانان از باب احترام به رسول الله و یا دیگر اولیاء الهی، ایشان را در ثواب این قربانی شریک کرده و یا حتی تمام ثواب قربانی را به ایشان هدیه می‌کنند تا ضمن قبول قربانی از ایشان، مشمول شفاعت اولیاء قرار گیرند؛ وهابی‌ها با فهم نادرست از آیات و روایات این عمل را شرک می‌دانند.

وهابیت نذر برای اولیاء الهی را عبادت غیرالله و شرک دانسته‌اند، حال آن‌که عملی عبادت خواهد بود که انسان، علاوه بر خضوع و خشوع، اعتقاد به الوهیت و ربوبیت شخص مقابل نیز داشته باشد، بنابراین نذرکردن برای اولیاء الهی، با توجه به این‌که توام با اعتقاد به الوهیت و ربوبیت نسبت به آن بزرگواران نیست، عبادت غیرالله محسوب نمی‌شود.

برخی به فتوای آیت الله خویی در لمس عورت اشکال کرده‌اند در حالی که در کتاب‌های آنها بلاهای بسیار بزرگی همچون جواز مدت حمل بیش از یک سال و ارتکاب فحشاء توسط برخی از بزرگان آنان وجود دارد.

برخی از کسانی که ادعای پیروی از اهل‌سنت واقعی را دارند، به راحتی اعتقادات اصیل اهل‌سنت را زیر سوال می‌برند. زیارت قبور و آهنگ سفر برای آن از جمله اعتقادات اهل‌سنت است که از سوی که خود را در پوشش اهل‌سنت قرار می‌دهند، منع شده است.

جشن میلاد برای پیامبر (صلی‌ الله علیه و آله) از بهترین اعمال نیکی است که برای پیامبر بزرگ اسلام سنت شده است. مسلمانان قرن‌ها است از روی محبت به پیامبر در روز ولادت ایشان یکی از مهم‌ترین کارهای خداپسندانه را که ترویج محبت به رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) است را در برپایی مراسمات و جشن‌ها و گفتگو از پیامبر دنبال می‌کنند