کودک‌همسری در فرهنگ ایرانی-زرتشتی رایج بود. اسناد تاریخی گویای ازدواج دخترکان 3 ساله و کوچکتر است. در فرهنگ ایرانی-اسلامی هم این موضوع رواج داشته و دارد. اسلام برای ازدواج هیچ محدودیت سِنّی تعیین نکرده است. اما روی دیگر سکه آن است که در فقه اسلام، هر عمل واجب، مستحب یا مُباح که موجب ضرر باشد، از مشروعیت ساقط می‌شود. لذا می‌گوییم در شریعت اسلام، ازدواج در سن پایین مباح است. اما اگر موجب ضرر (جسمی یا روحی) شود، جایز نیست.

طبق احادیث اسلامی، فرزندان آدم و حوا با یکدیگر ازدواج برادر-خواهری نداشتند. حتی اگر فرض بگیریم که چنین ازدواجی رخ داده باشد، این حکمی مربوط به عصر حجر بوده است. که بعداً نسخ شد. اما زرتشتیان تا همین سده‌های گذشته به این مسئله عمل کرده و جداً از آن دفاع می‌کردند و آن را کردار نیک می‌شمردند.

گفت: ولی در ایران باستان، سهم دختر و پسر مساوی بود! گفتم: هرگز! در زمان ساسانی و در احکام زرتشتی آن دوران نیز، سهم پسران دو برابر سهم دختران بود. جالب‌تر اینکه همسر دومِ مرد و فرزندان او اصلا حقی از ارث نداشتند.

جشن مهرگان، از جشن‌های ایران باستان است. لیکن هر ساله به موعد این جشن (10 مهر) که می‌رسیم، موبدان زرتشتی در بوق و کرنا کرده و از این جشنِ «زرتشتی» سخن‌ها می‌گویند. این در حالی است که جشن مهرگان، اصلاً یک جشن زرتشتی نبوده و نیست. بلکه جشنی مربوط به ایرانیان (اعم از زرتشتی و غیر زرتشتی) بوده است.

در سوگِ عزیزان از دست رفته نشستن، حتی در شریعت زرتشتی هم وجود دارد. لیکن برخی به مجلس عزای حسین (ع) ایرادهای بنی‌اسرائیلی می‌گیرند. به هر روی، حسین (ع) قلب تپنده جامعه است. و عزاداری ما، جوششِ عقل و عشق است که جامعه را زنده نگه می‌دارد.

بنا بر شریعت زرتشتی، پدر حق دارد فرزند خود را به عنوان بَرده و حتی برای کتک خوردن و کشته شدن به شخص دیگری بفروشد. پندار نیک... گفتار نیک... کردار نیک... التماس تفکر