موبد «مانِکجی نوشیروان‌جی دهالا» در کتاب «خداشناسی زرتشتی» رسماً اعلام می‌کند که ما زرتشتیان دار و ندار خود را مدیون غربی‌ها هستیم. او می‌گوید که خدمات غربی‌ها به دین زرتشتی قابل توصیف نیست. حتی می‌گوید در اثر کوشش‌های غربی‌ها بود که «ما زرتشتیان توانستیم در این راه به مبانی روح کتب دینی خود پی‌ ببریم»

طبق قواعد دینی زرتشتی،‌ اگر مردى بمیرد و پسرى نداشته باشد، باید زنِ او را به نزدیک‌ترین خویشاوندان متوفّى بدهند، تا با یکدیگر همبستر شوند و پسری متولد شود و اگر میّت زن ندارد، از مال شخصى او باید زنى را به یکى از مردان خویشاوند میّت بدهند. پس پسرى که از این ازدواج حاصل شود، فرزند آن مرد میّت محسوب می‌شود!

رئیس انجمن موبدان تهران، موبد خورشیدیان، از جمله افرادی است که طبق آنچه از دینشان باقی مانده، خود را داعیه داران سه شعار پندار نیک و گفتار نیک و کردار نیک می‌داند. ولی در گفتگویی با خبرگزاری شفقنا مذاهب را ربات ساز و پیروان آنها را ایجاد کنندگان جنگ و به جان هم انداختن مردم می‌داند.

منابع زرتشتی بر این عقیده اند که ستارگان پایین‌تر از ماه و خورشید قرار دارند. همچنین یک ستاره هم به عنوان میخ وسط آسمان نصب شده است. همچنین در دیانت کهن زرتشتی، برخی ستارگان ستایش شده و از آنان حاجت خواسته می‌شد.

باستانگرایان و موبدان زرتشتی کسی را سرزنش نکنند. بلکه باید خود و "خدای خود" را ملامت کنند! این موبدان زرتشتی بودند که دست خود را به گناه آلوده کردند. پس سخن اَوِستا جاری شد. ایزدِ تیر، چاره و درمان را از ایران دور کرد و این چنین -به تعبیر اوستا و به زعم موبدان زرتشتی- سرزمین‌های ایران در هم شکسته شدند. آنچه شد محصول زشت کرداری موبدان و نتیجه اراده‌ی خدای خودشان بود.

یکی از باورهای شرک آلود در دیانت زرتشتی، اعتقاد به این نکته است که اهورامزدا (خدای خیر که پرستیده می‌شود) همسرانی برای خود دارد. آنچنانکه ژان کلنز (اوستاشناس مشهور) نیز به روشنی اشاره می‌کند.