از جمله آیاتی که بر موضوع مهدویت و عصر ظهور دلالت می‌کند، آیه 41 سوره حج است که خدا می‌فرماید: «همان‏ کسانی‌كه اگر آنان را در روى زمين تسلط و توان دهيم، نماز را برپا مى‏‌دارند و زكات مى‌‏پردازند و به هر كار پسنديده، وا مى‌‏دارند و از عمل ناپسند و زشت باز مى‌‏دارند.» با توجه به روایات اهل بیت(ع) مشخص می‌شود این آیه درباره آینده جهان و حکومت حضرت مهدی (عج) است.

از مهمترین اعتقادات مسلمانان که می‌تواند موجب وحدت بین مذاهب مختلف اسلامی شود، باور به عقیده مهدویت است؛ از این رو یکی از سیاست‌های دشمنان اسلام از قدیم، مبارزه با این اعتقاد صحیح اسلامی بوده است. دشمنان اسلام، با علم به مشتركات مسلمانان و علم به اینکه این مشترکات به آنها ضربه می‌زند، به دنبال از بین بردن آن بوده تا بتوانند بین مسلمانان اختلاف ایجاد کنند.

امیدواری به آینده‌ای روشن، یکی از لوازم و ارکان مهم سبک زندگی مهدوی است؛ چون اعتقاد به مهدویت و فرج آن حضرت به انسان منتظر، امید می‌بخشد.

با ظهور حضرت حجت (عج) طبق وعده الهی، مستضعفان، حاکمیت و حکومت را بر دست خواهند گرفت و حاکم مستضعفان، امامی خواهد بود که به امر الهی، قرن‌ها در پرده غیبت و منتظر اجرای احکام و اوامر الهی برای تحقق حکومت مستضعفان است.

اعتقاد به مصلح آخرالزمان که نامش «مهدی» و از اولاد پیامبر (ص) است، مورد اتفاق فرق و مذاهب اسلامی‌ است؛ با وجود اختلافاتی که در مصاديق آن يافت می‌شود، اما نسبت به اصل اين رخداد جهانی، اتفاق نظر وجود دارد.

مهدویت و انتظار مهدی موعود (عج) امری مشترک در میان مذاهب اسلامی است و مسلمانان از هر مذهب و فرقه‌ ای، منتظر آمدن حضرتش و تشکیل دولت الهی او هستند. امامت حضرت، در سن کودکی از نکاتی است که در آیات قرآن، نظیرهایی برای آن بیان شده است. شیعه بر این باور است که امامت منحصر در سن و سال خاصی نیست؛ زیرا امر الهی امامت به وسیله خدای رحمان تعیین شده و کسی در آن مداخله و تصرفی ندارد.