پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب– بنا بر اعتقاد اهل حق نخستین تجلی خداوند در مرتبه"یا" است. اما متون کلامی و آثار کلام‌دانان امروزی اهل حق، معنایی درباره واژه "یا" بیان نکرده‌اند. برخی از کلام دانان اهل حق برای این واژه  توجیهی بیان می‌کنند و می‌گویند: در اصل "یا" حرف ندا است و منادایی که بعدازآن بوده حذف‌شده است و ما نمی‌دانیم آن اسم محذوف چیست؟ بنابراین در این ترکیب فقط حرف ندا باقی‌مانده است. اما این توجیه صحیح نیست و دارای دو اشکال است:
1- اشکال ادبی: متون کلامی اهل حق به زبان کُردی است  و در این زبان، واژه "یا" حرف ندا نیست تا بگوییم "یا" حرف ندا و منادای محذوف است. بلکه در زبان کُردی با گویش"کَلهری" و" گُورانی" برای منادای نزدیک از واژه"واها" و برای منادای دور از واژه"هاها" استفاده می‌شود واگر عباراتی مانند"یاالله"،" یا"علی"و... به‌کار می‌رود به تأسی از زبان عربی است.
2- برفرض هم که "یا" ندا باشد، منادای معلوم نیست درواقع از اسمی سخن به میان می‌آید که به آن علم نداریم و بدون شناخت اسم نمی‌توان در پی‌شناخت مسمی و مصداق برآمد و حال‌آنکه در مبحث خداشناسی در پی کسب علم و معرفت به وجود معلوم معروف که خداوند متعال است، هستیم.[ظهور دوره حقیقت از نگاه یارسان (اهل حق)، صص 174-173] مطالب مذکور حاکی از درماندگی متون اهل حق از ارائه صحیح  مباحث خداشناسی است.

پی‌نوشت:
رستمی، منصور، ظهور دوره حقیقت از نگاه یارسان (اهل حق)، قم، رسالت یعقوبی، چاپ اول، 1396، ص 174-173