پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ «شیطان‌پرستی» یک حرکت مکتبی، شبه‌مکتبی و یا فلسفی است که هواداران آن شیطان را یک طرح و الگوی اصلی و به وجود آمده قبل از عالم هستی می‌پندارند. شیطان‌پرستی در برخی شاخه‌های آن به معنای پرستش شیطان به معنای قدرتی بسیار قوی‌تر و مؤثرتر از نیروهای خیر همچون خدا است. در شیطان‌پرستی، غیر از استفاده از شیطان به عنوان قدرت تاریکی و قدرت مطلق، از نیروها، جنیان و روح‌های پلید و شیطانی نیز برای پرستش و الهام استفاده می‌شود؛ درنهایت، «شیطان‌پرستی» را می‌توان به الهام از نیروی شر و پرستش قدرت پلیدی معنا کرد.[1]
این فرقه شاخه‌های گوناگونی دارد که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:
۱. شیطان‌پرستی فلسفی: این نوع شیطان‌پرستی بر مبنای اندیشه‌ی «آنتون زندر لاوی» که در «کتاب مقدس شیطان» و دیگر آثارش آمده، تشکیل شده است. لاوی مؤسس «کلیسای شیطان» در سال ۱۹۶۶. م بود و تحت تأثیر نوشته‌های برخی فلاسفه‌ی غربی به تأسیس این جریان پرداخت.
شیطان‌پرستی فلسفی، خود را خدای خود می‌داند و خویش را ملزم می‌کند که به طرز فکر گروهی وفادار نباشد و در اِزای آن، گرایش‌های فردی داشته باشد. در نظر شیطان‌پرستانِ فلسفی، محور و مرکزیت عالم هستی، خود انسان است و عموماً به خدایی برای پرستش قائل نیستند و حیات اخروی و زندگی پس از مرگ را نفی می‌کنند.
۲. شیطان‌پرستی دینی: گرایش‌های شیطان‌پرستی دینی، اغلب مشابه شیطان‌پرستی فلسفی است. با این تفاوت که معمولاً پیش‌نیاز، این است که یک شیطان‌پرست دینی باید به یک یا چند الهه‌ی شرور و شیطانی معتقد باشد و آن‌ها را پرستش کند. مکان عبادت و پرستش شیطان توسط این گروه «معبد سِت» نام دارد که «مایکل آکینو» یکی از مأموران سازمان سی.آی.ای آن را اداره می‌کند. این گروه یک جریان سنتی نیز دارد که بیشتر در مناطق کُرد زبان عراق و ایران حضور دارند و فرقه‌ی «یزیدیه» نامیده می‌شوند. این گروه، شیطان را «طاووس مَلِک» می‌نامند و معتقدند که بر آدم برتری دارد و به همین دلیل تمرد ابلیس و سجده نکردن او را در برابر انسان را عملی برحق می‌دانند.[2]
۳. شیطان‌پرستی گوتیک: این فرقه از شیطان‌پرستان به دوران «تفتیش عقاید مذهبی» از طرف کلیسا مربوط می‌شوند. کلیسا در این دوره، وحشتناک‌ترین جنایات را علیه مردم روا می‌داشت و انسان‌های فراوانی را به جرم سحر می‌سوزاندند.
رفتار کلیسا در قرون‌وسطا مهم‌ترین عامل برای پیدایش این گروه از شیطان‌پرستان بود که برای مقابله با تعالیم کلیسا، آموزه‌های شیطانی را بنا نهادند. این نوع شیطان‌پرستان معمولاً متهم به اعمالی از  قبیل خوردن نوزادان، بُز کشی، قربانی کردن دختران باکره و نفرت از مسیحیان‌اند. این طرز فکر در کتاب «پتک جادوگران» آمده است.
۴. شیطان‌پرستی آتئیستیک: این گروه، هیچ خدایی را قبول ندارد و منکر خدایند. عقیده دارند قدرت خدایان، همان اندازه‌ای است که پیروانشان قدرت دارند. این گروه به هیچ موجود ماورایی از جمله شیطان عقیده‌ای ندارند و همه‌ی امور فرا مادی را نفی می‌کنند. نگرش این گروه مطابق اندیشه‌ای است که پیش از این در بحث خدا ناباوری آمد.
شماری از آثار سینمایی و تلویزیونی، این جریان را در قالب به تصویر کشیدن اندیشه‌ها، مراسم، نمادها، نوع پوشش و دیگر امور مرتبط با آن، نشان می‌دهند. فیلم «رانندگی خشمگین» مراسم گروهی از شیطان‌پرستان را نشان می‌دهد. این افراد قصد دارند با قربانی کردن نوزادی برای شیطان، حکومت شیطان بر روی زمین را پایه‌ریزی کنند. در این فیلم، نمادها و اندیشه‌های جریان شیطان‌پرستی دیده می‌شود و مهم‌ترین آن قدرتمند نشان دادن شیطان است.
اولین گروه از این موضوع را فیلم‌هایی تشکیل می‌دهند که عقاید خرافی درباره‌ی شیطان را با رویکرد ذکر شده در انواع شیطان‌پرستی، نشان می‌دهند. نمونه‌هایی در بحث مربوط به شیطان و نفی وجود خدا آمد که بیشتر آن‌ها در این موضوع نیز قرار می‌گیرند. هم‌چنین نمونه‌های دیگری نیز وجود دارد؛ از جمله در فیلم «بچه‌ی رزماری» گروه شیطان‌پرستان در پی تولد و نگهداری از نوزادی هستند که فرزند شیطان محسوب می‌شود. این مولود در آینده‌ای نزدیک، جهان را به تسخیر شیطان در خواهد آورد.
گروه موسیقی راک در فیلم «بدن جنیفر» برای رسیدن به شهرت قصد دارند دختری را برای شیطان قربانی کنند. آن‌ها برای اجرای این مراسم از آموزه‌های «کتاب مقدس» استفاده می‌کنند. این کتاب همان‌گونه که ذکر شد مربوط به شیطان‌پرستان فلسفی است. نکته‌ی قابل توجه در این فیلم آن است که این گروه موسیقی با قربانی برای شیطان به شهرتی فراگیر می‌رسند.
بخشی از فیلم‌هایی که با شیطان‌پرستی مرتبط است، علاوه بر تبیین اندیشه‌های مرتبط با این جریان، از شخصیت‌های مطرح در این فرقه نیز استفاده می‌کند. به این توضیح که اشخاص مهم و صاحب جایگاه در این فرقه به عنوان عاملی اصلی در تولید فیلم قرار می‌گیرند. با این کار، علاوه بر تبیین نگرش شیطان‌پرستی و تبلیغ آن، این افراد نیز در معرض توجه مخاطبان قرار می‌گیرند که باعث مطرح شدن و محبوبیت آنان می‌شود.
از جمله «آنتوان زندر لاوی» مؤسس شیطان‌پرستی فلسفی و کلیسای شیطان، در فیلم «باران شیطان» بازی می‌کند و علاوه بر آن در تولید فیلم‌هایی دیگری نیز نقش داشته است. «مریلین منسون» خواننده شیطان‌پرستی که پست‌ترین کارهای ممکن را در ویدئو کلیپ‌هایش انجام می‌دهد، در ده‌ها فیلم به عنوان خواننده، موسیقی‌دان، کارگردان، تهیه کننده، بازیگر و... حضور داشته است. البته تمام این آثار، نشانی از شیطان‌پرستی ندارد؛ اما حضور او تبلیغی برای این جریان است. مهم‌ترین اثر در مجموعه کارهای او، بازیگری در فیلم «بزرگ راه گمشده» اثر کارگردان مطرح سینما «دیوید لینچ» است.
برای آخرین نمونه، از این افراد می‌توان «راب زامبی» را نام برد. او پرکارترین شیطان‌پرست در عرصه‌ی سینما و تلویزیون است و تا به حال ده اثر را کارگردانی کرده است. از مهم‌ترین فیلم‌های او می‌توان فیلم «خانه‌ی هزار جسد» و دو قسمت «هالویین» را نام برد. تمام آثار او پر از مفاهیم شیطانی و سکانس‌های خشونت بار و جنسی است.
قالب سینمایی که در زمینه‌ی فیلم‌های مرتبط با شیطان‌پرستی استفاده می‌شود معمولاً گونه‌ی ترسناک است؛ زیرا در این فیلم‌ها ترس از موجود ماورایی یا اتفاقی هولناک وجود دارد که معمولاً به شری از جانب شیطان بازگشت می‌کند. تحلیل محتوای این فیلم‌ها از توضیحاتی که درباره‌ی انواع و نگرش شیطان‌پرستی را در «هنجارشکنی» خلاصه کرد؛ یعنی هر آنچه آموزه‌های دینی یا اجتماعی تائید می‌کنند. این گروه به آن آموزه‌ها «نه» می‌گوید و وارونه‌ی آن را انجام می‌دهند. همین الگو در شیوه‌ی آرایش و پوشش آنان نیز دیده می‌شود و سبکی مورد استفاده قرار می‌گیرد که در هیچ فرهنگ دینی و عقلانی پذیرفته نیست[3].

پی‌نوشت:

[1] . امین‌خندقی، جواد، شناخت و بررسی شیطان‌پرستی، قم: نشر ولاء منتظر، ص ۳۸.
[2] . محمدجواد مشکور، فرهنگ فِرَق اسلامی، مشهد: نشر آستان مقدس، ۱۳۷۵، ص ۴۷۲.
[3] . جواد امین‌خندقی، دین و سینما، آموزه‌های اخلاقی و ارزشی، قم: نشر ولاء، ۱۳۹۱، ص ۱۸۳.

جهت مطالعه بیشتر بنگرید به: جواد امین‌خندقی، دین و سینما، آموزه‌های اخلاقی و ارزشی...