به استناد اسناد منتشر شده، حضرت امام خامنه‌ای (حفظه الله) در مقاطع متعدد و حساس به طور مرتب با مرجعیت عظیم الشان عراق در ارتباط بوده و این ارادت دو سویه موجب کوری چشم خناسان و منافقین است. در کتابی که حاج «حامد خفاف» سخنگوی مرجع عالیقدر آیت الله العظمی سید «علی سیستانی» به نام «سفر درمانی آقای سیستانی و بحران نجف» منتشر کرده است، جزئیاتی جالب از زوایای سفر تشریح شده است.

بعضی ديگر از صوفيان کسانی هستند که ادعای معرفت و يقين و وصول به درجات مقربين مي‌نمايند و دعوای مشاهده جمال معبود، و مجاورت از مقام محمود و وصول به مرتبه شهود مي‌کنند. شطح و طاماتی چند ساخته و پرداخته‌اند و فقها و محدثين و ورثه احکام سيدالمرسلين را به چشم حقارت نظر مي‌کنند و طعن به ايشان مي‌زنند و از براي خود کرامت ثابت مي‌کنند.

بزرگان فرقه‌ی صوفیه سلطان علیشاهی، یادی را که حضرت امام خمینی از تفسیرملاسلطان کرده‌اند را وسیله‌ی ترویج و تطهیر خود کرده‌اند؛ لکن به این توجه نداشتند که حضرت امام نه تنها در هیچ کجا مطلبی از همان تفسیر نقل نکرده‌اند، بلکه تفسیر ملاسلطان را مذمت هم کرده‌اند.

یکی از عقاید فرقه‌ی صوفیه، این است که در زمان غیبت، اطاعت از قطب را بر مریدان خود واجب دانسته و قائلند بر اینکه از طرف امام اجازه ولایت بر مردم دارند، در حالی که به دلایل مختلف، این عقیده‌ی آنان رد شده و تنها کسانی که امام معصوم (علیه‌السلام) أمر بر پیروی از آنان کرده، ولی فقیه (مجتهد جامع‌الشرایط) است.

برخی از صوفیه به بهانه داشتن قلب پاک و دوستی خداوند خود را بی‌نیاز از عبادت خداوند متعال می‌دانند. انحرافی که جامعه امروزی نیز کشیده شده است. ادعایی که امام صادق (ع) آن را شگفت‌آور خوانده است. شهیدمطهری معتقد است که صوفیه فقط ادعای دوستی خداوند را دارند درحالی‌که از هر گناه‌کاری گناه‌کارترند.

بیشتر صوفیه وقتی با نام فقها روبه رو می‌شوند، ایشان را علمای ظاهر می‌نامند و خود را علمای باطن و طریقت فرض می کنند. این درحالی است که اولین کسی که از لفظ "علمای ظاهر" کرد "سر جان ملکم" جاسوس انگلیسی بود و بدین طریق قصد داشت جایگاه علما را نزد مردم تخریب کند. صوفیه نیز به خاطر نقدهایی که از سوی فقهای شیعه به جریان تصوف وارد شده بود، از او تبعیت کرده و فقها را علمای ظاهر خواندند.